تنگی دریچه آئورت یکی از بیماری های خطرناک است که باید به آن توجه شود. گاهی اوقات با بالا رفتن سن دریچه آئورت تنگ می شود. از عواملی که باعث تنگی دریچه آئورت می شود رسوب کلسیم و آهک است که در سنین بالای ۷۰ سال اتفاق می افتد که به آن تنگی دریچه آئورت در سنین بزرگسالی خواهد بود.
در تنگی دریچه آئورت، خون نمی تواند از قلب خارج شود و در نتیجه خون کافی به مغز نمی رسد و ممکن است برای فردی که دچار تنگی دریچه آئورت می شود سرگیجه و حمله های قلبی و زمین خوردن و بزرگ شدن قلب خواهد شد و باید سریعا دریچه تعویض شود چون ممکن است باعث ایجاد مرگ ناگهانی شود و اصولا تنگی دریچه آئورت جز بیماری هایی است که باید به آن توجه شود.
اگر تنگی دریچه آئورت در همان سنین اوایل عمر باشد و تشخیص داده شود باید با عمل جراحی مشکل را حل کرد ولی اگر تنگی آئورت در افراد سالمند باشد در صورت عدم احتمال عمل جراحی به دلیل پیری و کهولت باید با دادن قرص کنترل شود.
نکته مهم در این افراد مبتلا به تنگی دریچه آئورت این است که موقع کشیدن دندان یا هر نوع عمل جراحی قبل از آن باید آنتی بیوتیک مصرف کرد تا میکروب روی دریچه آئورت نشیند.
بیماری های دریچه ای قلب، بیماری هایی هستند که با درگیر کردن بافت دریچه ها بر عملکرد آن ها تاثیر می گذارند. دریچه ها در راستای عملکرد تلمبه ای قلب نقش اساسی ایفا کرده و از برگشت خون جلوگیری به عمل می آورند. هر گونه اختلال عملکردی این دریچه ها می تواند موجب افزایش بار بر عملکرد قلب شود اگر این اختلالات عملکردی کم یا حتی متوسط باشند قلب آن را تحمل می کند ولی اگر به تدریج شدیدتر شود طی سال ها به قلب فشار آورده و در یک کلمه موجب خراب شدن آن می شود.
اختلالات عملکردی دریچه های قلب ابتدا هیچ گونه علامتی در بیمار ایجاد نمی کند ولی با پیشرفت بیماری، بیمار تحملش به فعالیت های فیزیکی مانند ورزش یا بالا رفتن از پله کم می شود و در آخر طیف، تنگی نفس حتی در حالت استراحت و احساس خفگی در خواب است.
تنگی دریچه آئورت مهم‌ترین بیماری دریچه ای قلب در کشورهای توسعه‌یافته است که ۳ از افراد بالای ۶۵ سال را مبتلا می‌سازد. با وجودی که میزان بقا در بیماران بی‌علامت مبتلا به تنگی دریچه آئورت در مقایسه با بیماران جور شده از نظر سن و جنس در گروه شاهد همسان است، میانگین میزان بقای کلی در بیمارن علامت‌دار که عمل تعویض دریچه آئورت انجام نداده‌اند، ۳-۲ سال است.
در تنگی شدید آئورت انجام اکوکاردیوگرافی داپلر پیاپی به صورت سالیانه، برای بیماری متوسط به فاصله هر ۲-۱ سال و برای بیماری خفیف هر ۵-۳ سال توصیه میشود. تمام بیماران دچار تنگی آئورت علامت‌دار، افراد مبتلا به تنگی شدید آئورت بدون علایم واضح و افراد دچار اختلال عملکرد بطن چپ باید به متخصص قلب ارجاع گردند. بسیاری از بیماران دچار تنگی بی علامت آئورت، مبتلا به بیماری‌های قلبی‌ـ‌عروقی همزمان نظیر پرفشاری خون، فیبریلاسیون دهلیزی و بیماری شریان کرونر نیز هستند که این موارد را هم باید با دقت ارزیابی و درمان کرد.
علائم تنگی دریچه آئورت
علایم کلاسیک تنگی آئورت شامل تنگی نفس و دیگر علایم نارسایی قلب، آنژین و سنکوپ است.
تنگی دریچه آئورت اغلب در اثر تنگی مادرزادی و یا احتمالا به علت آهکی شدن (کلسیفیکاسیون)دریچه به دنبال تب رماتیسمی ایجاد میشود. علائم شناخته شده تنگی دریچه آئورت به دلیل عدم توانایی قلب برای تأمین خون کافی بدن بروز میکنند. درمان معمولا تعویض دریچه از طریق جراحی است. پس زدن خون از دریچه آئورت نیز ممکن است مادرزادی باشد و یا به دلیل آسیب دراثر تب رماتیسمی ایجاد شود. علائم معمولا تنها در اثر پیشرفت بیماری ظاهر میشود. این علائم تنگی نفس و گاهی تپش قلب و درد قفسه سینه است. هنگامی که علائم ناتوان کننده شوند درمان آن تعویض دریچه از طریق جراحی است.
آشنایی با تشخیص علل نارسایی قلب (کلیک کنید)
منبع: اطلاعات پزشکی خانواده. تبیان. ممتاز نیوز. پزشکی بالینی
