روش های تشخیص بیماری قلبی

تشخیص بیماری قلبی با الکتروکاردیوگرافی

الکتروکاردیوگرافی (ECG) برای تشخیص بیماری قلبی ، آزمایش ساده است که فعالیت الکتریکی قلب را تعیین و ثبت می کند. تکانه های الکتریکی قلب باعث ایجاد ضربان های قلبی می شوند و الکتروکاردیوگرافی سرعت این ضربان ها و ریتم (منظم یا نامنظم بودن آنها) را نیز نشان می دهد و ثبت می کند. الکتروکاردیوگرافی همچنین محل ثبت ضربان ها و قدرت و زمان آنها را نشان می دهد. از آنچه که در اغلب موارد فعالیت الکتریکی قلب، در یک زمان، از ۱۲ نقطه متفاوت بدن به ثبت می رسد، گاهی به الکتروکاردیوگرافی ، الکتروکاردیوگرافی ۱۲ اشتقاقی استاندارد هم گفته می شود. بسیاری از بیماری های قلبی که از راه های مختلف موجب تغییر وضعیت الکتریکی قلب می شوند به وسیله ی الکتروکاردیوگرافی قابل تشخیص هستند. از جمله این بیماری قلبی می توان موارد زیر را نام برد:

– حمله ی قلبی، – عدم جریان خون به عضله ی قلب – نامنظم، یا بسیار سریع یا بسیار آهسته بودن ضربان قلب. – ناکافی بودن قدرت پمپاژ قلب .

الکتروکاردیوگرافی در تشخیص بیماری قلبی به پزشکان کمک می کند تا تشخیص دهند که آیا حمله ی قلبی در حال روی دادن است یا قبلاً روی داده است این کار به ویژه در صورت مقایسه الکتروکاردیوگرافی کنونی بیمار با الکتروکاردیوگرافی قبلی وی امکان پذیر است. تشخیص بیماری قلبی با ECG امکان پذیر است و همچنین می توان موارد زیر را تشخیص داد: – تشخیص بیماری قلبی ناشی از خیلی ضخیم بودن عضله قلب یا خیلی بزرگ بودن بخشی از آن. – نقایص مادرزادی قلب . – بیماری های دریچه های قلبی واقع در بین دهلیزها و بطن های مختلف.

الکتروکاردیوگرافی همچنین می تواند علاوه بر تشخیص بیماری قلبی ،مشخص کند که آیا ضربان قلب از محل اصلی یعنی گره سینوسی دهلیزی در بالای دهلیز راست شروع شده یا از یک محل نابجا که در قسمت دیگری از قلب قرار دارد. با الکتروکاردیوگرافی می توان مدت زمانی را که تکانه های الکتریکی در قلب طی مسیر می کنند مشخص کرد. برای انجام الکتروکاردیوگرافی در تشخیص بیماری قلبی ، چند الکترود به نواحی مشخصی از پوست قفسه سینه و مچ دست ها و مچ پاها وصل می شود. این الکترودها به وسیله ی سیم به دستگاه مخصوصی متصل می شوند که فعالیت الکترییک قلب را در نقاط مختلف بر روی نوار کاغری مخصوص و یا به طور دایمی بر روی صفحه مانیتور نشان می دهد و به ثبت می رساند.

تشخیص بیماری قلبی با اکوکاردیوگرافی

اکوکاردیوگرافی (echocardiography)، سونوگرافی قلب است و به آن اولترا سوند قلبی هم گفته می شود. در این روش تشخیص بیماری قلبی ، از امواج ماوراء صوت استاندارد برای تهیه تصاویری در مقاطع دوبعدی از قلب استفاده می شود. امروزه با پیشرفت فناوری از اکوگرافی می توان برای تصویر برداری سه بعدی زنده (در زمان حقیقی) و متحرک برای تشخیص بیماری قلبی استفاده کرد. اکوکاردیوگرافی علاوه بر تشخیص بیماری قلبی می تواند به طور دقیق سرعت خون و چگونگی بافت قلبی را در هر نقطه دلخواه با استفاد هاز امواج اولتراسوند داپلر به صورت ضربانی یا مداوم ارزیابی کند. با این روش تشخیص بیماری قلبی ، مناطق دریچه های قلبی و عملکرد آنها هر نوع ارتباط غیر طبیعی میان سمت راست و چپ قلب و هر نوع نشت خون از دریچه ها (نارسایی دریچه ای) را ارزیابی و برون ده قلب را محاسبه کرد. به وسیله ی اکوکاردیوگرافی سه بعدی می توان به بررسی آناتومیک بیماری های قلبی به ویژه نقایص دریچه ای، کاردیومیوپاتی ها و ناهنجاری های مادرزادی قلب پرداخت. در بعضی موارد تشخیص بیماری قلبی با اکوکاردیوگرافی با قرار دادن میله مخصوصی در داخل مری بیمار انجام می شود. با این کار تصاویر دقیق تری به دست می آید. این نوع اکوکاردیوگرافی برای تشخیص بیماری قلبی به ویژه در مواردی انجام می شود که ساختارهای مورد نظر به خوبی از طریق اکوکاردیوگرافی معمولی (از روی قفسه سینه) قابل دیدن نیستند. انجام اکوکاردیوگرافی برای تشخیص بیماری قلبی حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد و بدون درد و ناراحتی است.

اکسن اولترا سوند داپلر (Doppler ultrasound scanning) نوعی تصویر برداری برای تشخیص بیماری قلبی است که به منظور تعیین میزان جریان خون رگ های خونی در ترومبوز، و آمبولی به کار می رود با این روش تصویر جریان خون در رگ ها دیده می شود و می تواند تنگ شدن یا انسداد رگ ها را نشان دهد. اسکن اولتراسوند داپلر روش تشخیص بیماری قلبی بدون درد و نارحتی است که تقریباً ۲۰ دقیقه طول می کشد و به وسیله ی آن می توان فشار خون در دست یا پا را نیز تعیین کرد.

تشخیص بیماری قلبی با آنژیوگرافی

آنژیوگرافی جهت بررسی وجود تنگی در عروق کرونر و تشخیص بیماری قلبی انجام می‌شود. در آنژیوگرافی توسط میله های باریکی به نام کاتتر از رگ ناحیه کشاله ران وارد عروق قلب شده و با تزریق ماده حاجب با کمک اشعه ایکس از عروق قلب تصویربرداری می‌شود. با این کار از محل دقیق و میزان گرفتگی عروق قلب باخبر می‌شویم و ضمنا با آنژیوگرافی روش درمانی بیماری قلبی را مشخص خواهد شد. در پاره ای از موارد که تنگی رگ دارای مشخصات خاص باشد می‌توان با کمک آنژیوپلاستی(زدن بالون) و گذاشتن استنت(فنر) ضایعه را برطرف کرده و رگ را باز نمود.

 تشخیص بیماری قلبی با سی تی آنژیوگرافی

درمواردی که بیمار برای تشخیص بیماری قلبی تمایل به آنژیوگرافی ندارد یا از نظر انجام آنژیوگرافی در گروه پرخطر است، می‌توان با نظر پزشک معالج از این روش برای تشخیص بیماری قلبی استفاده کرد. این روش جدید یک بررسی غیرتهاجمی‌در تشخیص تنگی عروق کرونر بوده، در این روش ماده حاجب از طریق رگ محیطی تزریق شده و به عروق قلب می‌رسد و همزمان با استفاده از سی تی اسکن تصاویر متعدد و پشت سر هم(۱۲۸-۶۴ تصویر در ثانیه) از قلب گرفته می‌شود. به وسیله این روش تشخیص بیماری قلبی ، میزان و محل تنگی عروق کرونر مشخص خواهد شد. از این روش برای بررسی ضایعات عروق گردنی،عروق شکمی ‌و ریوی و عروق محیطی هم می‌توان استفاده نمود.

برای مطالعه ” بهترین راه تشخیص بیماری قلبی ” و “ درمان بیمار ی قلبی با ورزش ” کلیک کنید .

منبع : راهنمای پزشکی خانواده – سکته قلبی و انواع بیماریهای قلب و عروق