قلب یک تلمبه عضلانی است که خون را به دستگاه سرخرگی پمپ می‌کند. موج تحریک در قلب پیس میکر با بخش مولد ضربان شروع می‌شود. گسترش موج تحریک در بقیه قلب بستگی به نحوه تماس سلولها دارد. اتصالات بین رشته‌های عضلانی در قلب مقاومت پایین داشته و اجازه عبور به فعالیت الکترونیکی از یک سلول به سلول دیگر را می‌دهد، همین امر سبب انقباض همزمان عضله قلبی می‌شود.
میوکاردیت التهاب عضله قلب است و اگرچه با تعدادی از بیماری های عفونی و سیستمیک ارتباط دارد، در اغلب موارد التهاب عضله قلب در اثر عفونت ویروسی (با ویروس کوکساکی B واکوویروس) ایجاد می شود. تظاهرات بالینی میوکاردیت التهاب عضله قلب کاملاً متغیر هستند.
میوکارد یا عضله قلب از دستجات رشته‌ها یا سلولها کم و بیش پهنی تشکیل می‌شود هر رشته مانند عضله اسکلتی مخطط بوده ، میوفیربلهای (تارچه‌ها) مشخصی تقریبا نظیر عضله اسکلتی که محتوی فیلامانهار اکتین و میوزین هستند. از کنار هم قرار گرفتن غشای دو سلول مجاور دو نوع منطقه بوجود می‌آید، یکی هنگامی که انتهای یک رشته عضلانی عمود بر انتهای رشته عضلانی دیگر قرار گرفته تشکیل می‌شود و صفحه ارتباطی یا صفحه بین سلولی یا دیسکها درهم فرو رونده یا دیسک انترکاله نامیده می‌شود.
علائم التهاب عضله قلب
بسیاری از بیماران مبتلا به التهاب عضله قلب بدون علامت هستند و تعدادی از بیماران با شکایت های غیر اختصاصی سندرم های ویروسی، مانند تب، بی حالی و درد عضلانی مراجعه می کنند. درد پلوری قفسه سینه، ثانویه به التهاب پریکارد شایع است و در بعضی از بیماران، دردهای نوع ایسکمی عضله قلب (میوکارد) وجود دارد. در صورت وجود اختلال عملکرد قلب در بیماری التهاب عضله قلب ، نشانه های نارسایی احتقانی قلب و در موارد نادر، شوک قلبی (کاردیوژنیک) وجود دارند. ممکن است بی نظمی ها (آریتمی) های تهدید کننده حیات موجود باشند. بعضی از بیماری های خود ایمنی (مانند لوپوس) هم می توانند موجب میوکاردیت یا التهاب عضله قلب شوند.
تشخیص التهاب عضله قلب
برای تشخیص بیماری التهاب عضله قلب از سمع قلب، الکتروکاردیوگرافی و رادیوگرافی قفسه سینه استفاده می شود. افزایش مقدار آنزیم کراتین کینازمیوکاردی و پروتئین تروپونین I که نشان دهنده نکروز (مرگ بافتی) عضله قلب هستند ممکن است در بیماری التهاب عضله قلب دیده شوند. اکوکاردیوگرافی از راه قفسه سینه برای ارزیابی اندازه و عملکرد دو بطن و تشخیص التهاب عضله قلب مفید است. اکثر بیماران مبتلا به التهاب عضله قلب بدون بروز عوارض دراز مدت بهبود می یابند. در موارد زیر نارسایی قلبی یا آریتمی های جدی، احتمال ۵ سال زنده ماندن بیمار دچار التهاب عضله قلب تقریباً ۵۵% است. درمان التهاب عضله قلب معمولاً حمایتی و شامل اجتناب از ورزش، پایش الکتروکاردیوگرافیک از نظر بروز آریتمی و درمان نارسایی قلبی است.
راه درمان التهاب عضله قلب
از آنجا یی که هیچ علایم آشکاری برای این وضعیت وجود ندارد معمولا این بیماری در افراد تشخیص داده نمی شود . با اینحال در موارد شدید التهاب عضله قلب ممکن است درد سینه و در نهایت بزرگ شدن قلب و نارسایی قلبی مزمن ظاهر شود . بررسی های تشخیصی برای بیماری التهاب عضله قلب ممکن است شامل آزمایش‌های خون، نوار قلب (الکتروکاردیوگرام، روشی برای تشخیص بیماریهای قلب با سنجش فعالیت الکتریکی قلب)، کاتتریزاسیون قلبی و آنژیوگرافی می‌باشد. درمان و بستری در بیمارستان (اغلب) جهت اختلال زمینه‌ای. در بعضی موارد، پیوند قلب ممکن است تنها درمان موثر باشد.
دارو برای التهاب عضله قلب
- داروهای کورتونی برای کاهش التهاب
- داروهای ادرارآور برای کاهش احتباس مایع در بدن
- دیجیتال برای تقویت ضربان قلب
- داروهای ضد انعقاد برای پیشگیری از تشکیل لخته
- داروهای کاهش‌دهنده بار کاری قلب
- تجویز اکسیژن مکمل ممکن است لازم گردد.
- آنتی‌بیوتیک‌ها برای مقابله با عفونت، در صورتی که عامل میوکاردیت یک عفونت باکتریایی باشد.
برای آشنایی با کاردیومیوپاتی ها و بیماریهای عضله قلب بر روی لینک ها کلیک کنید.
منبع : راهنمای پزشکی خانواده – سکته قلبی و انواع بیماریهای قلب و عروق
