ورزش های غیر هوازی ، فعالیت هایی هستند که مصرف انرژی بدون دخالت اکسیژن انجام می شود.
ورزش های غیرهوازی براى بیماران مبتلا به بیماری های قلبی مناسب نیست . پس از انجام این فعالیت ها، به علت واکنش انجام شده بدون حضور اکسیژن ، در داخل سلول و عضله، ماده ای به نام اسید لاکتیک تجمع می یابد که موجب خستگی عضله و حتی درد خواهد شد . در فعالیت هایی که احتیاج به سرعت عمل و واکنش سریع و قدرت بالا دارند و نیاز به کارایی لحظه ای حداکثر طی ۲ تا ۳ دقیقه وجود دارد، این مسیر تولید انرژی طی می شود.
میزان فعالیت بدنی توصیه شده برای سلامت براساس نظر سازمان جهانی بهداشت، ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط برای حداقل ۵ بار در هفته (حدود ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط ) و یا ۲۵ دقیقه فعالیت شدید حداقل ۳ بار در هفته ( ۷۵ دقیقه با شدت زیاد یا شدید ) برای بزرگسالان توصیه می شود. البته هرچه میزان فعالیت بیشتر باشد اثرات مفید فعالیت های ورزشی بر قلب و عروق بیشتر خواهد بود. در صورت عدم امکان فعالیت براساس تعاریف فوق، به جای رعایت توالی ۳۰ دقیقه انجام سه دوره ۱۰ دقیقه ای فعالیت بدنی در طول روز نیز تقریبا همان اثرات مطلوب را خواهد داشت.
برنامه های ورزشی برای تقویت عضله قلب
در برنامه های ورزشی برای تقویت عضله قلب همراه با ورزش های هوازی باید برای ورزش های مقاومتی و قدرتی (مانند حرکاتی که باعث انقباض با قدرت عضله می شوند) نیز زمانی را اختصاص داد. این حرکات موجب تقویت ساختمان اسکلتی عضلانی شده و به میزان ۲ تا ۳ بار در هفته جهت افزایش استقامت عضلات و انعطاف پذیری مطلوب بدن می شوند. با داشتن عضلات قوی و کارایی خوب ، فشار بر قلب و عروق نیز کمتر خواهد شد .
در ورزش های قدرتی عضلات بزرگ شامل عضلات جلو و پشت ران و ساق همچنین عضلات سینه ای، شانه ای و زیر بغل و بازو به صورت آگاهانه و به منظور افزایش قدرت آن ها منقبض می شوند. افزایش تدریجی شدت فعالیت ها و نرمش قبل و بعد از انجام فعالیت ورزشی به منظور گرم کردن و سرد کردن تدریجی بدن ضروری است.
