برای درمان درمان انفارکتوس حاد قلبی چنان چه علایم احتمالی سکته قلبی وجود دارند، باید بیمار را به سرعت با آمبولانس به بیمارستان رساند. درمان بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی باید از داخل آمبولانس یا به محض رسیدن نیروهای امداد اورژانس آغاز شود. تا هنگام رسیدن نیروهای مزبور، جویدن یک عدد قرص آسپیرین بچه موجب کاهش چسبندگی خون و پیشگیری از ایجاد لخته های بیشتر می شود.
بالاترین میزان مرگ و میر، در نخستین ساعت های پس از شروع انفارکتوس حاد قلبی روی می دهد و اکثر موارد مرگ، ناشی از بی نظمی (آریتمی) قلب هستند. بیش از ۵۰% مرگ و میرهای ایجاد شده در اثر انفارکتوس حاد قلبی ، پیش از رسیدن بیمار به بیمارستان روی می دهند. در آمبولانس باید به بیمارستان اکسیژن داده شود. علاوه بر آن باید از نیتروگلیسرین زیر زبانی (در صورت عدم وجود افت فشار خون) استفاده نمود. در بیمارستان برای درمان انفارکتوس حاد قلبی از مورفین داخل وریدی، نیتروگلیسرین وریدی، داروهای تجزیه کننده لخته (ترومبولیتیک) و داروهای مخصوص تنظیم ریتم قلب، در بخش مراقبت های ویژه کرونر (CCU) استفاده می شود. چنان چه بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی به سرعت آنژیوپلاستی کرونر شود، احتمال زیادی برای بهبود کامل وجود دارد.
عوارض انفارکتوس حاد قلبی
عوارض سکته های قلبی و انفارکتوس حاد قلبی در ساعات و روزهای اولیه عبارتند از: آریتمی (بی نظمی ضربان قلب) که می تواند موجب مرگ شود و ایست قلبی. ممکن است در اثر کاهش قدرت پمپاژ قلب در اثر سکته قلبی، طی هفته ها یا ماه ها پس از سکته نارسایی قلبی ایجاد شود. آسیب دریچه های قلب و التهاب غشای پوشاننده قلب (پِریکاردیت) از عوارض نادرتر سکته های قلبی و انفارکتوس حاد قلبی هستند و ممکن است موجب نارسایی قلبی شوند. از دیگر عوارض انفارکتوس حاد میوکارد باید از شوک قلبی(شوک کاردیوژنیک)، پاره شده دیواره قلب، بروز نقایص دیواره بطنی، پارگی عضله پاپیلری همراه با نارسایی حاد میترال و بلوک های قلبی نام برد.
سیر بهبودی انفارکتوس حاد قلبی
چنان چه بیماری انفارکتوس حاد قلبی در بخش سی سی یو به نحو مناسبی بهبود یابد به وی اجازه داده می شود پس از ۲۴ تا ۴۸ ساعت برای مدت کوتاهی از تخت پایین بیاید و راه برود. پس از چند روز برنامه بازتوانی بیماران انفارکتوس حاد قلبی آغاز می شود و بیمار می تواند مدت بیشتری را خارج از بستر بگذارند. چنانچه عارضه مهمی ایجاد نشود می توان بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی را پس از ۴تا ۷ روز مرخص کرد. پس از بهبود سکته قلبی و انفارکتوس حاد قلبی ، وضعیت سرخرگ های کرونر با استفاده از تست ورزش و اکوکاردیوگرافی بررسی می شود و عامل ایجاد کننده سکته و عوارض ناشی از انفارکتوس حاد قلبی تحت درمان قرار می گیرند. در صورت وجود بی نظمی دایمی ممکن است برای بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی ، ضربان ساز (پیس میکر؛ pacemaker) قرار داده شود. با استفاده از آسپیرین و داروهایی مانند مسدود کننده های بتا (مثل پروپرانولل) از احتمال بروز سکته قلبی و انفارکتوس حاد قلبی دیگر پیشگیری می شود. بروز احساس نگرانی و افسردگی، از عوارض سکته های قلبی و انفارکتوس حاد قلبی است. بیمارانی که تست ورزش پس از انفارکتوس حاد قلبی آنها، احتمال زیاد عود ایسکمی را نشان می دهد باید تحت کاتتریزاسیون قلبی و تجدید سازمان عروقی (رِواسکولاریزاسیون) قرار گیرند. پایین آوردن میزان چربی خون با استفاده از درمان دارویی تهاجمی، تغییر رژیم غذایی و ترک سیگار ضرورت دارد. پس از ترخیص از بیمارستان، بیمار می تواند به تدریج طی چند هفته میزان فعالیت خود را افزایش دهد. ۴ تا۶ هفته پس از انفارکتوس قلبی، یک تست ورزش استاندارد به منظور تعیین میزان پذیرش فعالیت، چگونگی تأثیر درمان های دارویی و آستانه ایسکمیک انجام می شود. معمولاً بیمار مبتلا به انفارکتوس قلبی می تواند ۴ هفته بعد از سکته، رانندگی کند یا مقاربت نماید. چنان چه سابقه سکته قلبی دیگری وجود ندارد، پیش آگهی انفارکتوس قلبی خوب است. ۲ هفته بعد از وقع سکته قلبی اول، احتمال بروز یک سکته دیگر به مقدار زیاد کاهش می یابد. اگر سابقه سکته قلبی دیگر موجود است، پیش آگهی به میزان آسیب دیدگی عضله قلب و وجود عوارض دیگر ناشی از سکته قلبی و انفارکتوس حاد قلبی بستگی دارد. بسیاری از بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی که تحت عمل جراحی یا آنژیوپلاستی کرونر قرار می گیرند به مدت ۱۰ سال یا بیشتر زنده می مانند. اگر حمله قلبی سطح تحتانی قلب را گرفتار کرده باشد، احتمال ایجاد ریتم های غیر طبیعی قلب بیشتر است زیرا در این موارد، سیستم هدایت الکتریکی قلب آسیب می بیند. چنانچه حمله قلبی، دیواره جلویی قلب را فرا بگیرد، احتمال آسیب بطن چپ بیشتر است و در نتیجه فشار خون کاهش می یابد و نارسایی قلبی ایجاد می شود. حدود نیمی از افراد مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی و حمله قلبی طی ۲۸ روز فوت می شوند. اکثر افرادی که در ماه اول پس از حمله قلبی زنده می مانند ۵ سال یا بیشتر عمر می کنند ولی بسیاری از آنها دچار مشکلات دراز مدت قلبی می شوند. ۴ تا ۶ ساعت پس از انسداد سرخرگ کرونر، مرگ عضله قلبی روی می دهد. از این رو درمان سریع انفارکتوس حاد قلبی ،احتمال مرگ ناگهانی را کاهش می دهد و از ایجاد عوارض دراز مدت انفارکتوس حاد قلبی پیشگیری می کند.
نکته: بزرگترین عامل خطر بروز انفارکتوس حاد قلبی و حمله قلبی، کشیدن سیگار است که علاوه بر خود فرد سیگاری، می تواند در اطرافیان او نیز روی دهد.
برای مطالعه ” بهترین درمان سکته قلبی ” کلیک کنید .
منبع : راهنمای پزشکی خانواده – سکته قلبی و انواع بیماریهای قلب و عروق
