نارسایی حاد قلبی به شروع سریع علایم و نشانگانی گفته می‌شود که حاصل عملکرد غیرطبیعی قلبی هستند. چگونگی درمان نارسایی حاد قلبی به دلیل در دست نداشتن مطالعات بالینی کافی و نبودن دستورالعمل‌های قابل قبول در مقایسه با آنچه برای انفارکت حاد میوکارد و نارسایی حاد قلبی موجود است، جای بحث دارد
درمان نارسایی حاد قلب
هدف از درمان نارسایی حاد قلبی ،درمان علایم و تثبیت وضعیت همودینامیک بیمار است. باید به منظور جلوگیری از آسیب دراز مدت قلبی، درمان نارسایی حاد قلبی در سریع‌ترین زمان ممکن صورت گیرد. درمان نارسایی حاد قلبی بر اساس وجود داشتن یا وجود نداشتن احتقان ریوی (اضافه حجم مایع) و برون‌ده قلبی بیمار (سرد و مرطوب در برابر گرم و خشک) تعیین می‌شود. درمان‌های انتخابی نارسایی حاد قلبی شامل دیورتیک‌ها، وازودیلاتورها، داروهای اینوتروپیک، پپتیدهای ناتریورتیک و حساسگرهای کلسیم است.
درمان نارسایی حاد قلبی- دیورتیک
تزریق وریدی دیورتیک‌های لوپ، انتخاب دارویی اول در مدیریت نارسایی حاد قلبی است، زیرا این گروه داروها شروع اثر سریعی دارند و اثر آنها به سرعت بروز می‌کند. درمان دیورتیکی در بیماران با علایم و نشانه‌های اضافه حجم مایع (مرطوب) تجویز می‌شوند.
۸۸ درصد از بیماران نارسایی حاد قلبی در طی بستری‌شان در بیمارستان با دیورتیک‌های وریدی مورد درمان قرار می‌گیرند. مطالعات بالینی برای ارزیابی اهمیت دیورتیک‌ها در درمان نارسایی حاد قلبی ناکافی هستند، بنابراین این داروها تنها به طور اولیه برای درمان و بهبود علایم نارسایی حاد قلبی مصرف می‌شوند.
مقاومت نسبت به دیورتیک‌ها عارضه‌ای است که به دلایل مختلفی بروز می‌کند. از جمله این دلایل می‌توان به تداخلات دارویی (تداخل با داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی)، کاهش بازجذب، فعال‌سازی نورونی – هورمونی، افزایش دریافت سدیم، تحریک بازجذب سدیم (افزایش بازجذب در توبول دیستال) اشاره کرد. بیمارانی نارسایی حاد قلبی که احتمال بروز مقاومت نسبت به دیورتیک‌ها در آنها بیشتر است، عبارت‌اند از مبتلایان به نارسایی مزمن قلبی شدید و نیز آن دسته از بیماران که برای مدت طولانی دیورتیک‌ها را دریافت کرده‌اند.
درمان نارسایی حاد قلبی – داروهای وازودیلاتور
گشادکننده‌های عروقی، مانند نیتروگلیسیرین یا نیتروپروساید، باید در خط اول درمان بیماران نارسایی حاد قلبی با فشارخون مناسب (فشارخون سیستولی بیشتر از ۹۰ میلی‌متر جیوه) قرار گیرند. هر دوی این داروها با افزایش سطح نیتریک‌اکساید و شل کردن عضلات صاف باعث گشادی عروق می‌شوند. در نتیجه این وضعیت، میزان پره‌لود (مقدار خونی که وارد قلب می‌شود) و نیز تا حدودی فشارخون سیستمیک کاهش می‌یابد. حاصل چنین وضعیتی، درمان تنگی نفس بیماران نارسایی حاد قلبی است. وازودیلاتورها وضعیت همودینامیک را بهبود می‌بخشند، اما ممکن است موجب افت فشارخون شوند، بنابراین بهترین انتخاب برای بیمارانی نارسایی حاد قلبی محسوب می‌شوند که نارسایی آنها از نوع مرطوب و گرم است. سایر عوارض درمان نارسایی حاد قلبی با وازودیلاتورها عبارت‌اند از سردرد، مسمومیت با سیانید و بی‌اثر شدن دوز ثابت دارو. نیتروپروسایدها باید در بیماران با نارسایی کلیوی با احتیاط تجویز شوند.
درمان نارسایی حاد قلبی – داروهای اینوتروپیک
دوبوتامین و میلرینون، داروهای اینوتروپیکی هستند که در درمان کوتاه مدت نارسایی حاد قلبی برای درمان علایم همودینامیک کاهش برون‌ده قلبی تجویز می‌شوند. این گروه داروها با افزایش سطح درون سلولی cAMP و/یا کلسیم اثر می‌کنند، بنابراین باعث افزایش قدرت انقباضی قلب می‌شوند. اعتقاد بر این است که افزایش قدرت انقباضی قلب باعث افزایش نیاز به اکسیژن و مصرف انرژی و در نتیجه مرگ سلول قلبی می‌شود. توصیه بر این است که این داروها با احتیاط تجویز شوند و فقط در بیمارانی نارسایی حاد قلبی که دارای علایم پرفیوژن ناکافی با وجود دریافت میزان لازم از دیورتیک و وازودیلاتورها هستند، نسخه شوند.
انتخاب داروی اینوتروپیک بر اساس وضعیت منحصر به فرد هر بیمار نارسایی حاد قلبی است. دوبوتامین اثر اینوتروپیک خود را با تحریک گیرنده بتا – یک آدرنرژیک اعمال می‌کند، بنابراین بیماری که یک داروی بتا – بلاکر مصرف می‌کند (بیسوپرولول، کارودیلول، متوپرولول) اثرپذیری کمتری خواهد داشت و به دوز بالاتر دارو نیاز دارد. خطرات اصلی درمان نارسایی حاد قلبی با دوبوتامین عبارت‌اند از تاکی‌کاردی و آریتمی قلبی. میلرینون اثر اینوتروپیک خود را با مهار آنزیم فسفودی‌استراز- سه و افزایش میزان cAMP اعمال می‌کند. میلرینون وابسته به گیرنده بتا- یک آدرنرژیک نیست و تحت تاثیر داروهای بتابلاکر قرار نمی‌گیرد. اصلی‌ترین خطر مصرف این گروه داروها عبارت‌اند از افت فشار خون(این عارضه در شروع درمان شایع‌تر است) و نیز آریتمی قلبی.
درمان نارسایی حاد قلبی – پپتیدهای ناتریورتیک
نزیریتید، تنها پپتید ناتریورتیک موجود در بازار است. این دارو شکل نوترکیب BNP انسانی است. نزیریتید باعث گشاد شدن عروق و دیورز می‌شود، بنابراین برون‌ده قلبی را افزایش داده و تنگی نفس ناشی از نارسایی حاد قلبی را بهبود می‌بخشد. شایع‌ترین عارضه این دارو، حتی در بیمارانی نارسایی حاد قلبی که دوز مناسب دارو را مصرف می‌کنند، افت فشارخون است.
درمان نارسایی حاد قلبی – حساسگرهای کلسیم
لووزیمندان داروی ارزشمندی است که اخیرا برای درمان نارسایی قلبی حاد در بازار اروپا عرضه شده است. این دارو مکانیسم عمل دوگانه‌ای دارد. از یک سو باعث افزایش فعالیت کلسیم درون سلول‌های قلبی و در نتیجه افزایش قدرت انقباض قلبی می‌شود و از سوی دیگر، به عنوان یک شل‌کننده عضله صاف عمل کرده و عروق را گشاد می‌کند. هیچ‌کدام از این مکانیسم اثر‌ها باعث افزایش نیاز قلب به اکسیژن و در نتیجه مواجهه قلب با خطر مرگ سلولی نمی‌شوند.
برای مطالعه ” ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ و کلیه ” کلیک کنید .
