بهترین داروی کنترل فشار خون

59,047 خواندن این مطلب 11 دقیقه زمان میبرد

زمانی که فشار خون تان به وسیله پزشک مورد ارزیابی قرار گرفت و با درمان تحت کنترل درآمد. شما باید فشار خون تان را ۴ بار در سال کنترل کنید. کنترل فشار خون برای اطمینان حاصل کردن از فشار خون بسیار مهم است. گاهی اوقات، شما ممکن است علاوه بر کنترل فشار خون به آزمایش های دیگری مانند آزمایش خون برای کنترل عملکرد کلیه ها و یا نوار قلب نیاز داشته باشید. سطح کلسترول خون باید اندازه گیری شود، چون بالا بودن سطح کلسترول مانند بالا بودن سطح فشار خون، عامل خطر عمده ای برای بیماری های قلبی محسوب می شود و پایین آوردن سطح کلسترول خون زندگی شخص را نجات می دهد.

داروهای کنترل فشار خون

امروزه داروهای متعددی برای کنترل فشار خون وجود دارد. این به آن معنی است که پزشک قادر است داروی مناسبی برای درمان شما برگزیند. دانستن نام داروهایی که شما مصرف می کنید و آثار جانبی آن ها مهم است. همراه با پیشرفت توسعه دارو، از عوارض جانبی داروها به طور چشمگیری کاسته شده است.

داروی کنترل فشار خون – داروهای ادارآور تیازیدی

این داروی کنترل فشار خون رگ های خونی را باز می کنند و همچنین با اثر بر روی کلیه ها سبب می شوند که کلیه آب و نمک را از راه ادار دفع کرده و از حجم خون در گردش بکاهند. در نتیجه فشار خون در کل سیستم پایین می آید. این گروه از داروها در دهه ی ۱۹۵۰ شناخته شدند و در آن زمان داروی عمده فشار خون به خصوص برای افراد سالخورده محسوب می شدند.

گاهی اوقات به این داروهای کنترل فشار خون ، قرص های مدر یا ادرار آور اطلاق می شود چون تولید ادرار را افزایش می دهند. به هر حال آن ها باعث بازشدن رگ های خونی به نام سرخرگ های کوچک شده و در نتیجه فشار خون را پایین می آورند. ادرارآورهای تیازیدی در ابتدا در مقادیر خیلی زیاد استفاده می شدند؛ اما امروزه آشکار شده که استفاده از مقادیر خیلی کم این دارو بهتر است و نتایج مطلوب تری خواهد داشت. استفاده از مقادیر زیاد این دارو برای کنترل فشار خون مناسب نیست، و احتمال ایجاد عوارض جانبی خطرناک، مانند ابتلا به بیماری دیابت را افزایش می دهد. استفاده از مقادیر زیاد این دارو باعث پایین آمدن سطح پتاسیم خون و افزایش میزان کلسیم یا چربی خون می شود؛ اما امروزه که مقادیر کم این دارو برای کنترل فشار خون تجویز می شود، چنین مشکلاتی کمتری پیش می آید.

استفاده از مقادیر زیاد این داروهای کنترل فشار خون در مردانی که از نظر جنسی فعال هستند، ناتوانی جنسی ایجاد می کند. امروزه ثابت شده است که استفاده از مقادیر کم این داروی کنترل فشار خون مشکلات کمتری ایجاد می کند. بنابراین این دارو معمولاً برای مردانی که از نظر جنسی فعال هستند، تجویز نمی شود.

این داروهای کنترل فشار خون بر روی افراد سالخورده و نژاد سیاهپوست افریقایی بهتر عمل می کنند و برای آن ها تقریباً عوارض جانبی قابل توجهی ندارند. این داروهای کنترل فشار خون ممکن است ترکیب شیمیایی خون را تغییر دهند، اما اگر آن ها در مقادیر کم مصرف شوند، این تغییر به حداقل ممکن می رسد. بعضی از داروهای ادرارآور تیازیدی مقادیر کمی کلرید پتاسیم در ترکیبشان دارند تا از کاهش سطح پتاسیم خون جلوگیری به عمل آورند. در حقیقت میزان پتاسیم در این قرص ها به قدری کم است که مصرف چنین فرآورده هایی برای کنترل فشار خون در دراز مدت توصیه نمی شود.

ادرارآورهای تیازیدی در مقادیر کم، سطح پتاسیم خون را پایین نمی آورند، اما اگر سطح پتاسیم خون پایین آمد شما باید نوع متفاوتی از این داروی کنترل فشار خون را به جای آن استفاده کنید.

داروی کنترل فشار خون – بتابلوکرها

این داروهای کنترل فشار خون با مهار فعالیت هورمون نورآدرنالین که همراه با ترکیب شیمیایی دیگری به نام آدرنالین که بدن را برای موقعیت های اضطراری مانند جنگ و گریز آماده می کنند، باعث کنترل فشار خون می شوند. این ترکیبات شیمیایی قوی (هورمون های آدرنالین و نورآدرنالین) با تنگ و گشاد کردن رگ های خونی، جریان خون را در اندام های حیاتی مانند قلب کنترل می کنند. آن ها همچنین سرعت ضربان قلب را بالا می برند و سبب می شوند که قلب، خون را با نیروی بیشتری تلمبه کند، در نتیجه در اثر عمل این هورمون ها فشار خون بالا می رود. داروهای بتابلوکر از آثار این هورمون ها جلوگیری به عمل می آورند و باعث می شوند قلب آهسته تر کار کرده و از نیروی انقباضی آن کاسته شود و در نتیجه فشار خون پایین بیاید . به هر حال این داروها مجرای هوا را در شش ها تنگ می کنند، بنابراین اگر شما مبتلا به بیماری آسم باشید، نباید از این داروهای کنترل فشار خون استفاده کنید. همچنین چون این داروها از نیروی انقباضی قلب می کاهند، اگر قلب شما به هر دلیلی خون را به خوبی تلمبه نمی کند- مثلاً شما مبتلا به نارسایی قلبی هستید- نباید از این داروهای کنترل فشار خون استفاده کنید.

داروهای بتابلوکر کنترل فشار خون در دهه ۱۹۶۰ شناخته شدند و بیشتر از داروهای قدیمی تر مورد استقبال قرار گرفتند. این داروها، داروهای مؤثر در درمان و کنتذل فشار خون محسوب می شدند تا این که در دهه ۱۹۹۰ استفاده از آن ها کاهش یافت. بعضی افراد از مصرف ان ها راضی بودند و هیچ گونه آثار جانبی مشاهده نکرده بودند. اما مصرف طولانی مدت آن ها ممکن است توانایی قلب را کاهش دهد و به میزان اندکی سطح انرژی شما را پایین آورده و در نتیجه قلب خون را با نیروی کمتری تلمبه کرده و آهسته تر کار کند. علاوه بر این چون این داروهای کنترل فشار خون از برون ده قلب می کاهند، باعث سردی دست ها و پاها می شوند. بعضی از این داروهای کنترل فشار خون مانند پروپرانولول به مغز راه یافته و سبب می شوند که شخص کابوس ببیند و دچار اختلال خواب شود.

داروهای جدیدتر کنترل فشار خون این گروه، زمانی که در مقادیر کم مورد استفاده قرار گیرند، مشکلات کمتری ایجاد می کنند. این داروهای کنترل فشار خون ممکن است بر روی نژاد افریقایی و افراد سالخورده به خوبی عمل نکنند، در این صورت باید نوع متفاوتی از این دارو به شخص تجویز شود.

داروی کنترل فشار خون – داروهای مسدود کننده کانال کلسیم

داروهای مسدود کننده کانال کلسیم با مهار کردن عمل کلسیم در ماهیچه های صاف دیواره سرخرگ های کوچک عمل می کنند. تصور می شود که انقباض ماهیچه صاف که به وسیله کلسیم صورت می گیرد باعث باریک شدن رگه های خونی شده و در نتیجه باعث بالا رفتن فشار خون می شود. مهار عمل کلسیم، رگ های خونی را گشاد کرده و در نتیجه فشار خون پایین می آید. مشکل اینجاست که با مصرف این داروی کنترل فشار خون ، تمام سرخرگ های کوچک باز می شوند. یکی از این سرخرگ ها، رگ های مغزی است که باز شدن آن منجر به سردرد می شود. رگ های صورت نیز گشاد شده، سبب می شود که صورت برافروخته شود. از دیگر رگهایی که باز می شوند رگ های ساق پاست که باعث تورم در ناحیه ی مچ پا می شود؛ اما داروهای کنترل فشار خون دیگری از این نوع کشف شده است که عوارض جانبی کمتری دارند. نیفدیپین از داروهایی است که امروزه تجویز می شود. با وجود این که آملودیپین و لاسیدیپین عوارض کمتری دارند، مصرف مقادیر زیاد آن ها سبب تورم در ناحیه ی مچ پا می شوند.

البته این تورم به واسطه نارسایی قلبی نیست، با این وجود برخی از خانم ها آن را ناشی از نارسایی قلبی می دانند. در این گروه داروی کنترل فشار خون دیگری به نام وراپامیل وجود دارد که موجب پیوست شده و همچنین ممکن است برای بعضی بیماری قلبی خطرناک باشد. در سال ۱۹۹۵ نگرانی هایی در مورد خطر مصرف داروهای مسدود کننده کانال کلسیم بیان شد، اما این نگرانی ها با انتشار پژوهش های عمده ای که در سال ۱۹۹۷ انجام شد، کاهش یافت. این پژوهش ها نشان داد که این داروهای کنترل فشار خون از سکته های مغزی و قلبی جلوگیری کرده و عوارض زیادی ندارد. این داروهای کنترل فشار خون به خصوص برای افراد سالخورده و نژاد سیاهپوست آفریقایی مؤثرند.

داروی کنترل فشار خون – داروهای مهار کننده ی آنزیم مبدل آنژیوتانسین

داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین با جلوگیری از فعال شدن هورمون آنژیوتانسین II از راه تأثیر بر روی دو هورمون پیش سازنده آن به نام های رنین و آنژیوتانسین I عمل می کند. چون هورمون آنژیوتانسین II رگ های خونی را تنگ می کند، هورمون مهار کننده آنژیوتانسین رگ های خونی را گشاد کرده و در نتیجه فشار خون را پایین می آورد. کشف این داروهای کنترل فشار خون حاکی از پیشرفت های مهمی در کنترل فشار خون است. این داروها فقط فشار خون را پایین نمی آورند بلکه از کلیه های افراد دیابتی محافظت می کنند. در سال های اخیر نشان داده شده است که این داروهای کنترل فشار خون صدمه های وارد به شبکیه چشم افراد دیابتی را ممکن است منجر به معیوب شدن چشم آنان شود، به تأخیر می اندازد. همچنین این داروهای کنترل فشار خون برای افرادی که قبلاً دچار سکته قلبی شده اند تجویز می شوند. داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین بی خطر هستند؛ اما اگر شما تاکنون از داروهای ادرار تیازیدی استفاده می کردید، باید قبل از شروع مصرف این داروها فشار خون تان را کنترل کنید، چون شروع مصرف این داروها می تواند باعث افت ناگهانی فشار خون شما شود. با مصرف انواع جدید داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین کمتر این حالت پیش می آید؛ اما به شما توصیه می شود که یک یا چند روز قبل از شروع درمان با داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین در درمان نارسایی احتقانی قلب بسیار مؤثرند خواه فشار خون شما بالا باشد و خواه بالا نباشد. در حدود یک نفر از هر هزار نفر نژاد سیاهپوست آفریقایی و یک نفر از هر چهار هزار نفر افراد سفید پوست به این نوع دارو حساسیت دارند و در اثر مصرف این داروی کنترل فشار خون زبان و لب هایشان ورم کرده و مجرای هوایی فوقانی ریه های آنان منقبض می شود. البته این مورد به طور نادر اتفاق می افتد اما دلیل آن همیشه تشخیص داده نمی شود. از عوارض جانبی این گروه از داروهای کنترل فشار خون می توان سرفه های خشک و دردناک را که در ۱۰ درصد مردان و ۲۰ درصد زنان ایجاد می شود نام برد. این سرفه ها برای شما اشکالی ایجاد نمی کند، گرچه ممکن است همسر شما از این که شما با سرفه هایتان او را در شب از خواب بیدار می کنید شکایت داشته باشد.

این داروهای کنترل فشار خون هیچ گونه آثار نامطلوبی بر روی عملکرد مغز ندارند، چون آن ها بر خلاف داروی بتابلوکرهای قدیمی به مغز راه پیدا نمی کنند و بیشتر مردم از مصرف آنها راضی هستند. به هرحال، این داروهای کنترل فشار خون بر روی افراد نژاد سیاهپوست افریقایی و افراد مسن تر که نیاز به مصرف داروهای ادرار آور تیازیدی یا داروهای مسدود کننده کانال کلسیم دارند، به خوبی اثر نمی کنند.

داروی کنترل فشار خون – داروهای آلفا بلوکر

این داروهای کنترل فشار خون با جلوگیری از عمل هورمون آدرنالین بر روی عضله های دیواره رگ های خونی عمل می کنند. هورمون آدرنالین رگ های خونی را تنگ کرده و فشار خون را بالا می برد. جلوگیری از عمل هورمون آدرنالین سبب می شود که رگ های خونی گشاد شده و فشار خون پایین آید. در نتیجه مصرف داروی آلفا بلوکرها، به خصوص هنگامی که به طور ناگهانی می ایستیم موجب سرگیجه می شوند. اما این داروهای کنترل فشار خون عوارض جانبی کمی دارند. داروهای آلفا بلوکر قدیمی تر که باید روزی ۳ بار مصرف می شدند، آثار جانبی بیشتری مانند سرگیجه، احساس سبکی سر و خشکی دهان داشتند. اخیراً دوگروه از آلفابلوکرها به نام های دوکسازوسین و ترازوسین شناخته شده اند که می توان آن ها را یک بار در روز مصرف نمود. این داروهای کنترل فشار خون بی خطر بوده؛ اما ممکن است در بعضی افراد موجب سرگیجه شوند.

داروهای آلفابلوکر به جزپایین آوردن فشار خون بر روی بخش های دیگری از بدن نیز اثر می گذارند. امروزه، نشان داده شده است که این داروهای کنترل فشار خون باعث متسع شدن مثانه می شوند و این برای مردان مسنی که پروستات آن ها بزرگ شده است و در دفع ادرار مشکل دارند، مفید است و بر عکس، این دارو ممکن است گه گاهی موجب بی اختیاری ادرار در خانم ها شود که در صورت قطع دارو مشکل بر طرف می شود.

داروی کنترل فشار خون – داروهای با اثر مرکزی

این داروها بر روی قسمتی از مغز که فشار خون را کنترل می کند، اثر می گذارند. امروزه مصرف این داروهای کنترل فشار خون بسیار کم است. با وجود این که این داروها کاملاً بی خطر هستند؛ اما ممکن است موجب خستگی، خواب آلودگی و حتی افسردگی شوند، به خصوص اگر در مقادیر زیاد مصرف شوند. داروهای کنترل فشار خون جدیدتر این گروه به شیوه های متفاوتی عمل کررده و عوارض جانبی کمتری دارند؛ بنابراین در صورتی که سایر داروها نتوانند فشار خون را پایین آورند، از متیل دوپا برای پایین آوردن فشار خون استفاده می شود. این داروی کنترل فشار خون به علت بی خطر بودن به خانم های باردار تجویز می شود. دلیل دیگری که پزشکان این داروی کنترل فشار خون را در درمان حاملگی تجویز می کنند، در دسترس بودن آن است. به تجربه ثابت شده است که این داروهای کنترل فشار خون هیچ گونه آثار سویی در رشد جنین ندارند. شواهدی وجود دارد که مصرف متیل دوپا در حاملگی بی ضرر است. اگر شما باردار هستید، باید پس از تولد نوزادتان نوع دیگری از این دارو را برای درمان فشار خون تان استفاده کنید.

داروی کنترل فشار خون – داروهای ضدگیرنده ی آنژیوتانسین

این گروه داروها مشابه مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین از راه مهار کردن گیرنده های آنژیوتانسین II عمل می کنند. به همین دلیل است که اثر این داروها در پایین آوردن فشار خون بیشتر است و عوارض جانبی مانند سرفه ندارند. این گروه جدید داروهای کنترل فشار خون در سال ۱۹۹۵ شناخته شدند و به سرعت مورد استقبال قرار گرفتند چون عوارض جانبی آنها از تمام داروهای دیگر کمتر بود. آن ها فشار خون را به طور مؤثری پایین می آورند و بی خطر هستند. با وجود این که پژوهش های زیادی در مورد استفاده از این داروها انجام نشده ولی تاکنون آثار بسیار مهمی از آن ها مشاهده شده است. داروهای ضدگیرنده آنژیوتانسین عملکردهای مشابه بسیاری با داروهای مهارکننده مبدل آنژیوتانسین دارند و بعضی عملکردهایشان مشابه بتابلوکرهاست. به همین دلیل است که انتظار می رود آن ها بر روی نژاد سیاهپوست آفریقایی و افراد مسن تر به خوبی عمل نکنند که ما هنوز دلیل آن را نمی دانیم. این داروهای کنترل فشار خون ممکن است مانند داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین به ویژه برای افرادی که مبتلا به بیماری های قلبی و کلیوی هستند سودمند باشد، اما اطلاعات جدیدی در این زمینه پی در پی کشف می شوند.

داروهای ترکیبی کنترل فشار خون

در حدود نیمی از افرادی که مبتلا به فشار خون هستند، برای کنترل فشار خونشان نیاز به مصرف بیش از یک دارو دارند. اما این به آن معنی است که حداکثر ۴ قرص و گاهی کمتر از این تعداد در روز مصرف کنند، با وجود استثناهایی که در این زمینه وجود دارد به طور کلی داروهای بتابلوکر و داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین در صورتی که با داروهای ادرارآورد تیازیدی و داروهای مسدود کننده کانال کلسیم مصرف شوند، بهترین اثر را خواهند داشت. بیشتر اوقات ترکیبی از یک داروی کنترل فشار خون بتابلوکر با یک داروی مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین و یا ترکیب یک داروی کنترل فشار خون ادرارآور تیازیدی با یک داروی مهارکننده کانال کلسیم را نمی توان با هم جور کرد. اگر شما یکی از معدود افرادی باشید که برای کنترل فشار خونتان به سه داروی مختلف نیاز داشته باشید، احتمالاً هیچ تأثیر متقابل مهمی بین داروهای کنترل فشار خون ایجاد نخواهد شد. قابل توجه است که مصرف دو نوع یا بیشتر داروی کنترل فشار خون در مقادیر کم بهتر از مصرف یک دارو در مقادیر زیاد است. همه ی داروهای کنترل فشار خون را می توان در یک روز و یک جا مصرف کرد. اگر شما به درمان ۴ دارویی نیازمند هستید، می توانید چهارقرص را با هم بخورید. به منظور کمک به بیمارانی که به درمان ترکیبی داروهای کنترل فشار خون نیاز دارند، چندین نوع قرص های پایین آورنده فشار خون وجود دارد که محتوی دو نوع داروی کنترل فشار خون متفاوت هستند که اثرشان با یکدیگر بیشتر است (مثلاً تنورت ۵۰، زستورتیک و کوزار، کمپ).