انفارکتوس قلبی یک خرابی دائمی در قسمتی از سلول‌های عضله قلب است که در اثر نرسیدن خون به آنها طی دوره‌ای طولانی به وجود می‌آید و در نتیجه سلول‌ها از غذا و اکسیژن لازم محروم می‌شوند و فعالیت‌های خود را از دست می‌دهند. پس از ۴ تا ۶ هفته، این سلول‌ها به بافت‌های فیبرمانند که در واقع جای زخم ترمیم یافته است، تبدیل می‌شوند.
حمله قلبی گاه به مفهوم انفارکتوس یا سکته قلبی و گاه در مفهوم وسیع کلمه به انفارکتوس و مرگ ناگهانی قلب اطلاق می‌گردد. همچنین ممکن است به حوادث و اتفاقاتی که به‌طور ناگهانی برای قلب پیش می‌آید، حمله قلبی گفته شود. افراد غیر پزشک این کلمه را بسط داده و حتی به عوارضی که در رگ‌های خونی پیش می‌آید، تعمیم می‌دهند و گاه حتی این واژه را در مورد اشکالاتی که در ضربان قلب پدید می‌آید و یا در مورد شوک‌ها به کار می‌برند. انفارکتوس قلبی الزاماً همیشه در اثر تصلب شرائین و یا لخته شدن خون پدید نمی‌آید و هر تصلبی در شرائین (گرفتن رگ در اثر لخته شدن خون) سبب انفارکتوس قلبی نمی‌شود. بنابراین، تعریف قدیمی انفارکتوس، در حال حاضر در پزشکی کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد اصطلاحات و تعریف‌های جدید پزشکی را مورد استفاده قرار می‌دهیم. گاه بعضی اشخاص از ناراحتی سرخرگ‌های تغذیه کننده قلب (عروق کرونر) سخن می‌گویند که به علت عدم آشنایی آنها با تعاریف دقیق، نمی‌دانیم که منظور‌شان واقعاً بیماری سرخرگ‌های تغذیه‌کننده قلب است یا خیر؟ به هر حال اصطلاح حمله قلبی در محاوره عامیانه، به مفهوم لخته شدن خون در عروق کرونر می‌باشد.
علائم انفارکتوس قلبی
علامت مشخصه آن، احساس درد در ناحیه قلب است. درد به‌طور معمول در وسط قفسه سینه احساس می‌شود و عیناً مانند درد آنژین قلبی است، با این‌تفاوت که مدت آن طولانی‌تر است (معمولاً بین ۲۰ دقیقه تا شش ساعت طول می‌کشد) دردی که در حدود ۲۴ ساعت ادامه یابد بعید است که ناشی از انفارکتوس باشد. درد ممکن است بسیار شدید و همراه با تعریق و اضطراب باشد؛ ضمناً با تغییر وضعیت یا تنفس عمیق، تغییری در درد ایجاد نمی‌شود. انفارکتوس قلبی، در بعضی اوقات با تنگی نفس همراه است. برخلاف تصور عمومی، بیهوشی، یک حالت طبیعی به دنبال انفارکتوس میوکارد نیست. درد ممکن است به اندازه‌ای شدید باشد که بیمار مجبور شود، دراز بکشد، و موقتاً قادر به صحبت کردن نباشد، اما هنوز هوشیار است. اگر بیمار در این مرحله، واقعاً بیهوش شود، حتماً علت دیگری غیر از عارضه انفارکتوس قلبی داشته و یا اینکه اساساً تشخیص انفارکتوس، درست نبوده است. عوارضی مانند: سرگیجه از علائم ثانویه انفارکتوس قلبی است.
درمان انفارکتوس قلبی
گرچه در هنگام بروز انفارکتوس قلبی توصیه می‌شود که بیمار را به بیمارستان انتقال دهند، با این وجود معالجه در منزل نیز امکان دارد. مطالعات اخیر نشان داده که درمان انفارکتوس قلبی در منزل، در شرایط مناسب، از سوی تعدادی از بیماران، به خوبی مورد استقبال قرار گرفته است. به نظر می‌رسد که بیماران مسن، استراحت در منزل خود را به مراتب به بستری شدن در یک بیمارستان غیر آشنا ترجیح می‌دهند؛ به شرط آن‌که عوارضی نداشته باشد. در این صورت رفتن به بیمارستان را به دلیل مراقبت‌های بیشتر، ترجیح می‌دهند. البته در این زمینه، عقاید مختلفی وجود دارد. اکثر متخصصان معتقدند که در چهار ساعت اول شروع انفارکتوس، در صورت نزدیک بودن بیمارستان بهتر است که بیمار به بیمارستان منتقل شود، ولی اگر بیش از چهار ساعت از شروع انفارکتوس گذشته باشد و یا زمان طولانی لازم باشد تا بیمار به بیمارستان انتقال یابد می‌‌توان بیمار را در خانه بستری کرد. اصول اولیه درمان در همه جا یکسان است.
آشنایی با بهترین درمان انفارکتوس و سکته قلبی (کلیک کنید)
منبع: روزنامه پزشکی ایران
