انواع بيماريهاي قلبي درمان هاي بيماريهاي قلبي

بیماری پریکارد قلب ( پریکاردیت)

10,153 خواندن این مطلب 3 دقیقه زمان میبرد

بیماری پریکارد قلب کیسه ی محصور کننده ی قلب و ریشه های عروق بزرگ قلب است. بیماری های مهم پریکارد قلب عبارتند از :پریکاردیت حاد قلب (عفونت حاد پریکارد)؛ تجمع مایع در داخل فضای پریکارد قلب (pericardial effusion)، تامپوناد قلبی (cardiac tamponade)؛ و پریکاردیت فشارنده (constrictive pericarditis).

بیماری پریکاردیت حاد

در نتیجه ی تجمع مایع ناشی از بیماری پریکارد قلب احشایی و جداری ایجاد می شود و با درد قفسه سینه، صدای خاص پریکاردی در سمع قلب (pericardial friction rub) و تغییرات در الکتروکاردیوگرافی سریال تشخیص داده می شود. علت پریکاردیت حاد قلب در بسیاری از موارد مشخص نیست ولی در موارد زیادی بیماری پریکاردیت حاد قلب را ثانویه به عفونت ویروسی می دانند.البته عوامل قارچی، سل، باکتری ها، انفارکتوس حاد، اشعه، سرطان ها، بیماری های خون ایمنی (مثل لوپوس، آرتریت روماتویید) و واکنش های دارویی هم می توانند منجر به بیماری پریکاردیت حاد قلب شوند.

درمان بیماری پریکاردیت حاد

درمان بیماری پریکاردیت حاد با آسپیرین ۹۷-۶۵ mg چهار بار در روز یا سایر داروهاى ضدٌ التهاب غیر استروئیدى (مانند ایندومتاسین با دوز ۷۵-۲۵ mg چهار بار در روز)؛ در صورت وجود درد شدید و مقاوم، از پردنیزون با دوز ۶۰-۴۰ mg/d استفاده مى‌شود و در عرض چند هفته یا چند ماه به‌تدریج قطع (Taper) مى‌گردد. دردهاى طولانى ناشی از بیماری پریکاردیت حاد و مقاوم به درمان یا حملات راجعه مکرر ممکن است به پریکاردیوتومى نیاز داشته باشد. مصرف داروهاى ضدٌ انعقاد در بیماری پریکاردیت حاد منع مصرف نسبى دارد؛ چرا که با خطر خونریزى بیماری پریکاردیت حاد همراه است.

علل بیماری پریکارد قلب

تجمع مایع در داخل فضای پریکارد قلب (افیوژن پریکارد، pericardial effusion): ممکن است در اثر تمام عوامل ایجاد کننده بیماری پریکارد قلب روی دهد. ممکن است بیماری پریکارد قلب علایمی نداشته باشد و یا در صورت افزایش فشار داخل پریکارد قلب با علایم تامپوناد پریکارد همراه باشد که با احساس فشار دایمی در قفسه سینه یا تحت فشار قرار گرفتن مری یا نای مشخص می شود. در موارد وجود علایم بیماری پریکارد قلب باید مایع ایجاد شده را تخلیه کرد.

بیماری پریکارد قلب و تامپوناد قلبی (cardiac tamponade)

هنگامی به وجود می آید که افزایش زیاد در فشار پریکارد قلب موجب تحت فشار قرار گرفتن قلب و کاهش میزان پر شدن بطن ها شود. در نتیجه فشارهای سیاهرگی افزایش و حجم ضربه ای قلب کاهش می یابند و افت فشار خون روی می دهد. اگر تامپوناد قلبی و بیماری پریکارد قلب به آهستگی ایجاد شود، تنگی نفس و خستگی بروز می کنند ولی در تامپونادهای حاد معمولاً بیمار بدحال است و شوک قلبی (کاردیوژنیک) روی می دهد. معمولاً در افراد مبتلا به بیماری پریکارد قلب و تامپوناد قلبی افزایش ضربان قلب (تاکی کاردی) وجود دارد و سیاهرگ های گردن برجسته هستند.

نکته: بیماری پریکارد قلب و تامپوناد قلبی همراه با اختلال همودینامیک، یک اورژانس پزشکی است و به تخلیه فوری مایع تجمع یافته نیاز دارد.

پریکاردیت فشارنده

پریکاردیت فشارنده (constrictive pericarditis): پریکاردیت فشارنده اختلال نادری است که در اثر ایجاد تدریجی بافت جوشگاهی (اِسکار) در پریکارد، در پاسخ به آسیب قبلی روی می دهد. شایع ترین انواع پریکاردیت فشارنده عبارتند از نوع بدون علت شناخته شده و انواع ناشی از پرتو تابی به قفسه سینه، جراحی قلب و سل. معمولاً در نوع خفیف پریکاردیت فشارنده تا متوسط علایم نارسایی قلب راست (مثل تورم ساق پاها، نفخ شکم و درد ثانویه به احتقان کبد) وجود دارند.

با پیشرفت بیماری پریکارد قلب و پریکاردیت فشارنده نشانه های احتقان ریوی شامل تنگی نفس کوششی (ایجاد تنگی نفس در هنگام فعالیت)، سرفه و تنگی نفس در وضعیت خوابیده (دراز کش) ایجاد می شوند. در صورتی که بیماری پریکارد قلب ،برون ده قلب کاهش یابد، خستگی و ضعف عضلانی بروز می کند. در اکثر انواع پریکاردیت های فشارنده، کاتتریزاسیون قلب راست برای تأیید تشخیص ضرورت دارد. انواع خفیف بیماری پریکارد قلب و پریکاردیت فشارنده با محدود کردن مصرف نمک، و تجویز داروهای مُدر درمان می شوند، ولی در اکثر بیماران مبتلا به پریکاردیت فشارنده علامتدار باید بیماری پریکارد قلب به وسیله عمل جراحی برداشته شود.