ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﻣﻌنی ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎی ﺍﺧﺘﺼﺎصی ﺍﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺍﺭﻭیی ﺑﺮﺍی ﺷﻤﺎ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺷﺪ، ﺩﻗﻴﻘﺎً ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻛﻨﻴﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻬﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎی ﺁﻧﺰﻳﻢ ﻣﺒّﺪﻝ ﺁﻧﮋﻳﻮﺗﺎﻧﺴﻴﻦACEﺍﻭﻟﻴــﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ درمان ﺩﺍﺭﻭیی ﺑﺮﺍی ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﻫﺴــﺘﻨﺪ. ﺛﺎﺑـﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳــﺖ ﻛﻪ درمان با ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺳــﺮﻋﺖ ﭘﻴـﺸﺮﻓﺖ ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺁﻫﺴﺘﻪ می ﻛﻨﻨﺪ. ﻣﻬﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎی ACE ﻣﺎﻧﻊ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺁﻧﮋﻳﻮﺗﺎﻧﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ می ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻧﻘﺒﺎﺽ ﺭﮒ ﻫﺎی ﺧﻮنی ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻓﺸــﺎﺭ ﺧﻮﻥ می ﺷﻮﺩ. ﻣﻬﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎی ﺳﺎﻳﺮ ﻭ Captopril، Enalapril، Lisinopril ﺷﺎﻣﻞ ACEﺩﺍﺭﻭﻫﺎی ﻣﺸﺎﺑﻪ می ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﻗﺮﺹ ﺍﺩﺭﺍﺭ ( ّ ﻣُﺪﺭ) ﺗﺠﻮﻳﺰ می ﺷــﻮﺩ، ﺗﺎ ﺑﺪﻥ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ نمک ﺍﺿﺎفی ﺧﻼﺹ ﺷــﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﻛﺎﺭ ﻗﻠﺐ می ﺷﻮﺩ. ﺍﻣّﺎ ﻗﺮﺹ ﻫﺎی ﺍﺩﺭﺍﺭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳــﺖ ﻋﻮﺍﺭضی ﺩﺍﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻳکی ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺷــﺎﻳﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﺑﺮﺧﻲ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎی ﻣﺪﺭّ، ﺍﺯ ﺩﺳــﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺍﺳــﺖ. ﻭﺟﻮﺩ ﭘﺘﺎﺳــﻴﻢ ﺑﺮﺍی ﻛﺎﺭ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺪﻥ ﺿﺮﻭﺭی ﺍﺳــﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ، ﭘﺘﺎﺳــﻴﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭی ﺛﺒــﺎﺕ ﺍﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻋﺼﺒﻲ می ﺷﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﻭی ﻣُﺪّ ﺭی ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ می ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺯ ﺩﺳــﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ می ﺷﻮﺩ، ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺳــﻄﺢ ﭘﺘﺎﺳــﻴﻢ ﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻳــﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﺰﺷﻜﺘﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭی ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻌﺪﺍﺩی ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳــﺒﺰی ﻫﺎ، ﻏﻨﻲ ﺍﺯ ﭘﺘﺎﺳــﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻮﺯ، ﻃﺎﻟﺒﻲ، ﮔﺮﻣﻚ، ﭘﺮﺗﻘﺎﻝ، ﮔﺮﻳﭗ ﻓﺮﻭﺕ، ﻭ ﺳﻴﺐ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﺁﻥ ﻫﺴــﺘﻨﺪ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ بیماران مبتلا به ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎفی ﭘﺘﺎﺳــﻴﻢ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻜنند، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳــﺖ ﭘﺰﺷــﻜﺘﺎﻥ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ٭ ﻣﻜﻤّﻞ ﺑﺮﺍی برای بیماران ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻛﻨﺪ.
ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘــﻪ ﻣﻬﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭی ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﭘﺘﺎﺳــﻴﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺯﻳــﺎﺩ، می ﺗﻮﺍﻧــﺪ ﺧﻄﺮﻧــﺎﻙ ﻭ ﺣﺘــﻲ ﻛُﺸــﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷــﺪ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻲ ﻛﻠﻴﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷــﺪ ﻳﺎ ﻛﻠﻴﻪ ﻫﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎفی ﭘﺘﺎﺳــﻴﻢ ﺩﻓﻊ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ -ﻳــﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎی ﺧﺎﺻﻲ ﻣﺼﺮﻑ ﭘﺰﺷﻚ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍی ﭘﻴﺸﮕﻴﺮی ﺍﺯ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺑﺪﻥ می ﻛﻨﺪ-ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻫﺎی ﻭﻳﮋﻩ ﺍی ﺑﻪ ﻭی ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ.ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎی ّ ﻣُﺪﺭ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺍﺿﺎفی ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ. ﻣُﺪﺭّﻫﺎی «ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ» ﻣﻮﺟﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺍﺿﺎفی ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ.ﺩﺍﺭﻭﻫﺎی ﺑﻠــﻮﻙ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﮔﻴﺮﻧــﺪﻩ ﺑﺘﺎ (ﺑﺘﺎ ﺑﻠﻮﻛــﺮ) ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻤﺎﻳــﻞ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﺗُﻨﺪﺗﺮ می ﺷــﻮﻧﺪ. ﺍﻳــﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ در بیماران مبتلا به ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻬﺎﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎی ﺧﺎﺹ (ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎی ﺑﺘﺎ) ﺩﺭ ﺳــﻠﻮﻝ ﻫﺎی ﻗﻠﺒﻲ می ﮔﺮﺩﻧــﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺳــﺎﻥ ﻫﺎی ﺷــﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ
ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﺐ می ﺷﻮﻧﺪ ﺭﺍ ﻛﺎﻫﺶ می ﺩﻫﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻗﻠﺐ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﻛﺎﺭ می ﻛﻨﺪ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﻥ ﻛﺎﻫﺶ می ﻳﺎﺑﺪ.ﺍﻏﻠﺐ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺍﺭﻭیی ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﮋﻳﺘﺎﻝ (ﺩﻳﮕﻮﻛﺴــﻴﻦ Digo,in) ﺑﺮﺍی ﺗﻘﻮﻳــﺖ ﻋﻤﻞ ﭘﻤﭙــﺎﮊ ﻣﺎﻫﻴﭽﻪ ﻗﻠﺐ برای بیماران دچار ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﺗﺠﻮﻳﺰ می ﺷــﻮﺩ. ﺑﻪ ﻭﺳــﻴﻠﻪ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺧﻮﻥ می ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻴــﺰﺍﻥ ﺩﻳﮋﻳﺘﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻴﺮی ﻧﻤﻮﺩ. ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﻳﺎ ﺑﻌﺪﺍً ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﺭ مبتلا به ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺧﻴﻠﻲ ﺯﻳﺎﺩ، ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ ﻳﺎ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﻨﺎﺳــﺐ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫـﺮﮔﺎﻩ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺩﻳـﮋﻳﺘﺎﻝ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺧﻴﻠﻲ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﻮﺩ، ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ دچار ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ بی ﺍﺷﺘﻬﺎیی، ﺗﻬﻮﻉ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ، ﻭ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳــﺖ ﺭﻳﺘﻢ ﻗﻠﺐ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ مبتلا به ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﻧﺎﻣﻨﻈــﻢ، ﻳﺎ ﺧﻴلی ﺗﻨﺪ ﻳﺎ ﺧﻴلی ﻛند ﺷﻮﺩ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻜﺘﺎﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﻫﻴﺪ.
ﻭﺍﺯﻭﺩﻳﻼﺗﻮﺭﻫــﺎ (vasodilators) ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮی ﺍﺯﺩﺍﺭﻭهایی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻏﻠﺐ برای بیماران ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﺗﺠﻮﻳﺰ می ﺷــﻮﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺗﺴﺎﻉ ﺭﮒ ﻫــﺎی ﺧﻮنی می ﺷــﻮﻧﺪ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠــﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺧﻮﻥ ﺁﺳــﺎﻥ ﺗﺮ می ﺷــﻮﺩ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻗﻠﺐ ﻛﺎﻫﺶ می ﻳﺎﺑــﺪ. ﻣﻬﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻫــﺎی ﺁﻧﺰﻳﻢ ﻣﺒّﺪﻝ ﺁﻧﮋﻳﻮﺗﺎﻧﺴــﻴﻦACE ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﻭﺍﺯﻭﺩﻳﻼﺗﻮﺭ ﻫﺴــﺘﻨﺪ، ﻭلی ﻫــﺮ ﻓﺮﺩی ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫــﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻧمی ﻛﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺍﺯﻭﺩﻳﻼﺗﻮﺭﻫﺎ ﺗﺠﻮﻳﺰ می ﺷﻮﻧﺪ.ﺑـﺮﺧــﻲ ﻭﺍﺯﻭﺩﻳـﻼﺗﻮﺭﻫــﺎ، ﻣﺎﻧﻨــﺪ ﻧﻴﺘﺮﺍﺕ ﻫﺎ (ﻧﻴﺘﺮﻭﮔﻠﻴﺴــﻴﺮﻳﻦ ، ﺍﻳﺰﻭﺳــﻮﺭﺑﺎﻳﺪ ﺩی ﻧﻴﺘــﺮﺍﺕ ) ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺗﺴــﺎﻉ ﺳﻴﺎﻫﺮﮒ ﻫﺎ می ﺷﻮﻧﺪ. ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺍﺯﻭﺩﻳﻼﺗﻮﺭﻫــﺎ (ﻫﻴﺪﺭﺍﻻﺯﻳﻦ hydralazine) ﺑﻴﺸــﺘﺮ ﺭﻭی
ﺳــﺮﺧﺮﮒ ﻫﺎ ﺍﺛﺮ می ﻛﻨﻨــﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻌﻀــﻲ ﺍﺯ ﻭﺍﺯﻭﺩﻳﻼﺗﻮﺭﻫﺎ ﺭﻭی ﺳــﻠﻮﻝ ﻫﺎی ﻣﺎﻫﻴﭽﻪ ﻗﻠﺐ ﻋﻤﻞ می ﻛﻨﻨــﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ
ﺷﺪﻥ ﻗﻠﺐ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻰ ﺍﺣﺘﻘﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ می ﺷﻮﻧﺪ.
برای مطالعه ” آموزش برای بیماران نارسایی احتقانی قلبی” کلیک کنید .
