درمان انفارکتوس قلبی

2,283 خواندن این مطلب 3 دقیقه زمان میبرد

نشانه های انفارکتوس قلبی

در یک مرد یا زن میانسال یا مسن، احساس درد شدید و مداوم در وسط قفسه سینه، ممکن است نشانه انفارکتوس قلبی نباشد. بیمار باید در همان محل بماند و بلافاصله تحت مراقبت‌های پزشکی قرار گیرد. پزشک عمومی ممکن است تشخیص دهد که درد قفسه سینه احتمالا مربوط به قلب نیست. به هر حال در چنین مواردی، سرعت عمل بسیار مهم است؛ بحران بیماری و خطر اصلی در یکی دو ساعت پس از شروع انفارکتوس قلبی است. بنابراین کمک‌های فوری پزشکی اهمیت ویژه‌ای دارد. اگر بیمار در بیرون از منزل باشد و امکان دسترسی فوری به پزشک وجود نداشته باشد، بهتر است به سرعت یک آمبولانس برای انتقال بیمار به بخش اورژانس بیمارستان درخواست شود. قبل از رسیدن پزشک و شروع کمک‌های اولیه پزشکی باید بیمار را در محل، نگهداری کرد و به او اطمینان خاطر داد که کمک هرچه زودتر خواهد رسید. حالت نیمه‌خوابیده، یا نشسته برای بیمار مناسب‌تر از دراز کشیدن به صورت افقی است. در این شرایط آرامش و سکوت بسیار اهمیت دارد. اگر بیمار قرص‌های نیترات همراه داشته باشد، می‌توان دو قرص یکی پس از دیگری، زیر زبان قرار داد تا درد تسکین یابد. (بیش از دو قرص نباید داده شود) ضمناً از دادن داروهای طویل‌الاثر که ضررشان بیش از سودشان است، باید خودداری نمود. قرص‌های مسکن معمولی مانند آسپیرین معمولاً به آن اندازه قوی نیستند که بتوانند درد را تسکین دهند؛ با این‌حال، دادن یک یا دو قرص آسپرین ضرری ندارد.

تشخیص انفارکتوس قلبی

انفارکتوس قلبی یا سکته قلبی فقط یکی از علل متعددی است که سبب بروز دردهای شدید قفسه سینه می‌شود. تشخیص انفارکتوس قلبی، به مدت زمان و شکل خاص درد بستگی کامل دارد. با این‌حال، آزمایش‌های لازم، برای تایید تشخیص، ضروری است. الکتروکاردیوگرام (نوار قلب) به تشخیص، کمک زیادی می‌کند یک نوار الکتروکاردیوگرام (نوار قلب) ممکن است کافی باشد، اما چون گاهی تغییرات نامعلوم است، گرفتن نوارهای متعدد الکتروکاردیوگرام در چند روز اول بعد از انفارکتوس قلبی ضروری است تا موارد غیر طبیعی را تشخیص داده شود.

پزشکان غالباً بدون تشخیص قطعی، وجود انفارکتوس قلبی را احتمال می‌دهند و براین اساس، شروع به معالجه می‌کنند. چه بسا بیمارانی که به بخش مراقبت‌های ویژه قلب (ccu) در بیمارستان‌ها فرستاده شوند و پس از انجام بررسی‌ها معلوم می‌شود که اصولاً دردهای قفسه سینه آنها ربطی به بیماری قلبی نداشته است.

با تسکین درد انفارکتوس قلبی، استراحت و بالاخره درمان عوارض بیماری می‌توان آن را بهبود بخشید. یک مسکن قوی مانند مورفین و یا یکی از مشتقات آن، باید به بیمار تزریق شود. این داروها در عرض چند دقیقه اثر می‌کنند. اگر لازم باشد، تزریق بعدی نیز باید صورت گیرد. عوارض جانبی دارو، حالت تسکین شدید آن است که برای بیمار بسیار مفید است. استراحت کامل در چند روز اول ضروری است که معمولاً در بیمارستان صورت می‌پذیرد.

یک قلب خراب شده، برای بهبودی، مدتی وقت لازم دارد و باید حداقل کار ممکن را از آن کشید. استراحت معمولاً در بستر انجام می‌گیرد و در پاره‌ای موارد، بیمار ترجیح می‌دهد که روی یک صندلی استراحت کند. در آغاز برای بیماران انفارکتوس قلبی، شش هفته استراحت در رختخواب توصیه می‌شود، ولی اکنون، می‌دانیم که استراحت، غیر ضروری حتی ممکن است زیان‌آور باشد. بیمارانی که برای مدت طولانی در رختخواب استراحت می‌کنند، برای ایجاد عوارض گوناگونی مانند لخته شدن خون در سیاهرگ‌ها و عفونت‌های ریوی (که معالجه این عوارض نیز، خود باعث مشکلات جدید می‌شود) آمادگی پیدا می‌کنند. از سوی دیگر، مشکلات جانبی دیگر مانند ضعیف شدن عضلات ممکن است در اثر استراحت زیاد پدید آید. در حال حاضر، درمان بیمار مبتلا به انفارکتوس قلبی عبارت است از چند روز استراحت در بستر و سپس بازگشت تدریجی به زندگی و فعالیت‌های عادی است.

داروی درمان انفارکتوس قلبی

داروهای مختلفی به منظورهای متفاوت ممکن است مورد مصرف قرار گیرند. هر نوع درد قفسه سینه (آنژین) و هرگونه نارسایی قلبی، قابل کنترل است. فشارخون غیر طبیعی نیز باید درمان شود. در اولین روزهای بعد از حمله قلبی، برای اطمینان بیمار می‌توان قرص‌های خواب‌آور تجویز کرد و مطمئن شد که حداقل شب‌ها از خواب خوبی برخوردار می‌شود، قرص‌ها باید قبل از ترک بیمارستان قطع شود تا باعث اعتیاد بیمار به قرص‌های خواب‌آور نگردد. نتیجه پژوهش‌ها و مطالعات پزشکی، طی سال‌های متمادی نشان می‌دهد که درمان دارویی ممکن است خطر بروز حمله قلبی را کاهش دهد و یا حداقل اثرات بد آن را در صورت بروز انفارکتوس یا سکته قلبی به حداقل برساند. در این زمینه، نتایج مثبت و امیدوار کننده‌ای حاصل شده است.