ترمیم بالونی دریچه، که از یک کاتتر بالونی برای باز کردن دریچه استفاده می‌کند، اغلب برای اصلاح تنگی متوسط تا شدید دریچه میترال به کار می‌رود. همچنین ممکن است از این روش در دریچه‌های سه‌لتی و ریوی و به ندرت در دریچه آئورتی استفاده شود. این روش به جای اتاق عمل در آزمایشگاه کاتترگذاری (کت-لب) انجام می‌شود و از بسیاری جهات شبیه آنژیوپلاستی کرونری (ترمیم سرخرگ‌های کرونری با استفاده از کاتتر بالونی) می‌باشد.
در ناحیه‌ای که قرار است کاتتر وارد بدن شود (معمولاً کشاله ران)، یک بی‌حس کننده موضعی تزریق می‌شود. جراح برش کوچکی را ایجاد می‌کند و یک کاتتر دارای نوک بالونی را به داخل سرخرگ یا سیاهرگ می‌فرستد. برای بازکردن دریچه میترال، پزشک کاتتر را به سمت بالا یعنی دهلیز راست قلب هدایت می‌کند، کاتتر دیواره دهلیزی (دیواره‌ای که مابین دو دهلیز راست و چپ قرار دارد) را سوراخ می‌کند و از دهلیز چپ به دریچه میترال می‌رسد. سپس پزشک بالون را باد می‌کند و بالون نیز لت‌های سفت شده و یا به هم چسبیده دریچه میترال را باز می‌کند و به این ترتیب رسوبات کلسیمی را به کنار رانده و سوراخ دریچه میترال را گشاد می‌کند. سپس پزشک باد بالون را تخلیه می‌کند و کاتتر را از بدن خارج می‌کند. سوراخ ایجاد شده در دیواره دهلیزها خود به خود ترمیم می‌شود.
این خطر وجود دارد که دریچه پس از ترمیم دوباره بسته شود یا بعد از عمل دچار نارسایی شود. اما بعد از یک ترمیم موفق دریچه، احتمالاً شما از سبک زندگی فعال‌تر نسبت به قبل از ترمیم دریچه و یا دست‌کم همانند آن برخوردارخواهید شد.
منبع: بیمارستان شهید رجایی
