[sbu_post_image]
در حال حاضر میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی با استفاده از تجهیزات مدرن پزشکی بسیار کاهش یافته است و پزشکان و دانشمندان نیز برای کاهش استرس و هراس بیماران در طول سالیان دراز تلاش می کنند تا اقداماتی را جایگزین کنند که برای بیماران راحت تر و مقبول تر باشد. اکوکاردیوگرافی قلب یکی از روش های تشخیصی دقیق و در عین حال راحت برای بررسی بیماری های قلبی است.
در تست اکوی قلب امواج صوتی از طریق یک پروب به سوی قلب فرستاده می شوند و بسته به مواد تشکیل دهنده ی هر قسمت از قلب، مقادیر مشخصی از این امواج منعکس و تصویر ایجاد می شود. در عکس اکوی قلب ساختمان حفرات قلبی، ضخامت دیواره بطن و دهلیزها و شکل و اندازه دریچه های قلبی به تصویر کشیده می شود.
در اکوکاردیوگرافی داپلر نیز می توان سرعت خونی که بین حفرات قلبی و در شریان های بزرگ جریان دارد را نیز مشخص کرد. به این صورت که بر اساس تفاوت انعکاس صوت از گلبول های قرمزی که به سمت پروب می آیند و آن هایی که از پروب دور می شوند، شکل هایی ترسیم می شود. همچنین برای بهتر شدن وضوح تصویر در اکوی داپلر رنگی جریان خون با رنگ های مختلفی نمایش داده می شوند، مثلا خونی که به پروب نزدیک می شود به رنگ قرمز و خونی که دور می شود به رنگ آبی نمایش داده می شود.
بیماران دچار ناهنجاری های مادرزادی قلب عموما دچار تنگی یا گشادی دریچه های قلبی یا عبور خون از سوراخ های نا به جای داخل قلب هستند که در اکوکاردیوگرافی قلب همه این اشکالات به خوبی قابل رویت است. بیماری های دریچه ای که در دوران بزرگسالی نیز ایجاد می شود مثل؛ تنگی دریچه آئورت یا نارسایی دریچه میترال نیز به خوبی با اکوکاردیوگرافی قلب قابل بررسی است.
علاوه بر این در بیماران دچار نارسایی قلبی، میزان ضعف در حرکت دیواره بطن با شدت نارسایی ارتباط مستقیم دارد که به وسیله اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می شود.
انجام تست اکوکاردیوگرافی قلب هیچ گونه آمادگی قبلی نمی خواهد اما انجام این تست نباید بیش از اندازه ساده انگاشته شود و انجام آن باید صرفا توسط متخصصان با تجربه کافی در این زمینه صورت پذیرد.