هنگامی که فرد به بیمارستان می رسد برطرف نمودن درد، در الویت است. به افرادی که نفس تنگی دارند یا شوکه شده اند، اکسیژن می رسانند . مهم آن است که هرچه زودتر بیمار به بیمارستان رسانده شود زیرا در این محل است که درمان و وسائل آن موجود است. کوشش می کنند تا لخته خونی که رساندن خون به قلب را مسدود کرده است حل کنند و آنرا از اثر بیندازند. به این عمل thrombolysis می گویند.
برای این کار ابتدا از داروهای ضد لخته شدن خون استفاده می کنند و آنرا در جریان خون شما وارد می نمایند. مطلوب ترین موقعیت ها این است که این تزریق ظرف مدت ۹۰ دقیقه پس از سکته بعمل آید. حداکثر زمانی که این تزریق عقب افتد، یا طول کشد، شش ساعت ذکر شده است. البته دیرتر از این زمان هم ممکن است بیمار به بیمارستان رسد ولی هرچه دیرتر این دارو به مریض برسد اثر آن کمتر است.
اگر به شما قبلاً آنزیم streptokinase تزریق نموده باشند، کارتی می دهند که آنرا با خود داشته باشید زیرا تزریق مجدد آن در بیمارستان لازم نیست. ولی اگر سکته قلبی دیگری داشتید، می توانید از نوع دیگر آن آنزیم به شما تزریق نمایند.
چنانچه شما به تازگی سکته قلبی داشته باشید امکان دارد که شما را در بخش مراقبت های ویژه CCU بستری کنند. در آنصورت شما در کنار تخت خود یک دستگاه الکتروکاردیوگرام یا ECG خواهید داشت تا ریتم قلب شما را یادداشت کند و کمک کند تا سکته قلبی شما تشخیص داده شود. به بدن شما دستگاهی که به آن مانیتور قلبی گویند وصل است که از طریق آن پرستار می تواند اختلالات ریتم قلب شما را رسیدگی کند. از شما آزمایش خون نیز بعمل می آورند تا وسعت سکته قلبی شما را بر آورد نمایند.
اگر لازم باشد، درد کش های بیشتری از طریق بازو به شما تزریق می کنند. مقدار این دارو را زیاد و کم می کنند تا درد سینه شما متوقف شود.
آزمایشهای دیگری بعمل می آورند تا شدت سکته قلبی شما را دریابند و پس از آن بهترین روش درمان را انتخاب کنند. این آزمایش ها شامل:
– اشعه مجهول از سینه،
– اکو کاردیو گرام،
– الکترو کاردیو گرام تمرینی،
– MRI،
– آنژیوگرافی سرخرگ.
خواهد بود.
زمانی که پزشک شما اطمینان حاصل نمود که پیشرفت بهبودی شما خوب است شما را به بخش عمومی منتقل می نماید. پس از آن از شما می خواهد تا کم کم حرکات خود را دوباره آغاز کنید.