تصویربرداری یا اسکن هسته‌ای، تکنیکی است که با استفاده از مقادیر بسیار اندک و بی‌خطری از تشعشع در بدن، تصاویر بسیار دقیقی از قلب و فعالیت آن به ما می‌دهد. مقادیر بسیار اندکی از ماده رادیواکتیو معروف به رادیونوکلئیدها وارد گردش خون می‌شوند. رادیونوکلئیدها به گلبول‌های قرمز خون می‌چسبد و به همراه آنها در قلب و عضلات قلب گردش می‌کنند. یک دوربین مخصوص پرتوگاما، که به تشعشع بازگشتی از رادیونوکلوئیدها حساس است پرتوی گاما را دریافت می‌نماید و تصویری از قلب می‌سازد که در یک مونیتور نمایش داده می‌شود. تصویر موجود در مانیتور معمولاً چاپ می شود و در اختیار بیمار قرار می گیرد.
پزشک می‌تواند هم عضله قلب و هم گردش خون را مطالعه کند. روش‌های تصویربرداری هسته‌ای اغلب همراه با یک استرس تست و تزریق تالیوم انجام می‌شوند. ایزوتوپ هسته‌ای در خون جریان می‌یابد و ممکن است برخی از نواحی قلب یعنی جاهایی‌که میزان خون اندکی دارند، دیده نشوند. به این نقاط، لکه‌های سرد یا نقص در پرفوزیون (جریان خون) گفته می‌شود.
منبع: بیمارستان شهید رجایی
