مشکلات مزمن قلبی یکی از اختلالات شایع با میزان بالای مرگ و میر هستند. تعداد بیماران و نیاز به خدمات فوریتهای پزشکی با افزایش سن متوسط جامعه افزایش می یابد. تصویربرداری غیر تهاجمی نقشی اساسی در تشخیص صحیح مشکلات قلبی، تعیین سبب شناسی و پایش درمانهای پیش رو دارد. کاردیومیوپاتی ها، گروهی از بیماریهای عضله قلب هستند که بر اثر آن‌ها این عضو نمی‌تواند جریان خون کافی را برای اعضای بدن فراهم کند و فرد دچار نارسایی‌های قلبی میشود.
کاردیومیوپاتی ایسکمیک متمایز از سایر بیماری های قلبی، از جمله بیماری قلبی فشار خون بالا، مادرزادی، دریچه که در آن عضله قلب ثانویه درگیر است. بیماری کاردیومیوپاتی از هر نوع به عضله قلب آسیب می رساند و ممکن است منجر به نارسایی قلبی احتمالی. سه نوع کاردیومیوپاتی شناخته شده است به طور سنتی (به عنوان مثال کاردیومیوپاتی ایسکمیک ، متسع شده، هیپرتروفیک، و محدود)، اما با ظهور ژنتیک مولکولی در حال گسترش است طبقه بندی شده است.
کاردیومیوپاتی ایسکمیک اغلب منجر به نارسایی احتقانی قلب (CHF)، که به خودی خود یک بیماری نیست و یا نارسایی قلب به ضرب و شتم. CHF پیشرفت نارسایی قلبی را توسعه که در طول ماه یا سال به عنوان قلب می شود کمتر و کمتر قادر به پمپ کردن خون که وارد اتاق آن می باشد. به عنوان یک نتیجه، مایعات در ریه ها و بافت تجمع و احتقان توسعه است. نارسایی قلبی، نتیجه مشترک کاردیومیوپاتی اساسی و تضعیف مربوط به عضلات پمپاژ قلب (بطن ها) می باشد. یکی دیگر از نتیجه احتباس آب و نمک توسط کلیه ها در پاسخ به دریافت خون کمتر از قلب است و این باعث افزایش تجمع مایع در سراسر بدن، overtaxing سیستم های بدن و ایجاد آسیب های گسترده می باشد.
تشخیص و درمان کاردیومیوپاتی ایسکمیک
آنژیوگرافی عروق کرونر به عنوان اولین روش برای تعیین کاردیومیوپاتی ایسکمیک از غیر ایسکمیک استفاده می شود و پس از آن اکوکاردیوگرافی، تصویربرداری پرفیوژن قلبی، مقطع نگاری با دسته پرتو الکترونی (EBCT) و PET به عنوانهای روشهای بعدی نقشهای جایگزین را بازی می کنند.
درمان پزشکی کاردیومیوپاتی ایسکمیک در جهت تعیین و کنترل علل زمینه ای یا تشدید کننده ی احتمالی، اصلاح نارسایی قلب و کنترل دیس آریتمی ها صورت میگیرد. مداخله جراحی شامل یک میومکتومی یا پیوند قلب( پیوند ارتوتوپیک شایعترین نوع است) هنگامی که نارسایی تا حدی پیشرفت کرده که به درمان طبی پاسخ نمیدهد در نظر گرفته میشود. در برخی موارد ابزار کمک کننده بطنی( مثل ابزار کمک کننده بطن چپ =LVAD) جهت حمایت از نارسایی قلبی تا زمان پیدا شدن یک فرد اهدا کننده مناسب، ضرورت دارد.
در این میان، ارائه درمان احیاکننده برای کاردیومیوپاتی ایسکمیک نیاز عمده بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری است. سلول‌های بنیادی مزانشیمال به اندازه سلول‌های مغز استخوان برای درمان بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی ایسکمیک، ایمن هستند.
آشنایی با درمان کاردیومیوپاتی (کلیک کنید)
منبع: قطره. ساحل. پزشکی. سلامت
