آنژین قلبی معمولاً حالت مزمنی بوده و با ناراحتی سینه به شکل حمله‌ای که در پی اسکمی‌موقتی عروق کرونر روی می‌دهد مشخص می‌گردد. در مقابل، سکته قلبی نتیجه انسداد کامل و حاد یک شریان کرونر قلب میباشد که شایعاً بوسیله لخته‌ای در عروق کرونر پدید می‌آید.
علایم آنژین قلبی، که اغلب به عنوان یک وزنه سنگین و یا فشار بر روی سینه توصیف می‌گردد، هنگامی‌روی می‌دهد که اکسیژن رسانی به عضله قلب در حد کافی برای تامین انرژی موردنیاز بوسیله بافت نمی‌باشد. عدم تعادل بین اکسیژن رسانی و نیاز به اکسیژن ممکن است از حالتهای زیر ناشی شود:
یک اختلال حاد در جریان خون عروق کرونر که ناشی از انقباض عروق کرونر یا تجمع پلاکتها میباشد؛ افزایش نیاز به اکسیژن ناشی از ورزش بدنی در هنگامی‌که اکسیژن رسانی محدود میباشد.
و یا ترکیبی از مکانیزم‌های پاتوفیزیولوژیک مانند انقباض عروق و تجمع پلاکتها همراه با آترواسکلروز عروق کرونر.
دارو های مناسب برای آنژین قلبی
درمان دارویی آنژین صدری در پی برگرداندن تعادل بین اکسیژن رسانی و نیاز به اکسیژن، از طریق افزایش اکسیژن‌رسانی و یا کاهش نیاز به اکسیژن میباشد. فاکتورهایی که بر روی اکسیژن رسانی و نیاز به اکسیژن تاثیر دارند.
داروهای گشاد کننده عروق برای آنژین قلبی
دو گروه از گشادکننده‌های عروقی برای درمان آنژین صدری استفاده می‌شوند. گروه اول شامل نیتریتهای ارگانیک و نیتراتها میباشد، در حالیکه گروه دوم شامل سدکننده‌های کانال کلسیم میباشد.
درمان آنژین قلبی با نیتریتهای ارگانیک و نیتراتها
نیتریتهای ارگانیک و نیتراتها به ترتیب استرهای پولیول اسید نیتروز و اسید نیتریک، می‌باشند. آمیل نیتریت تنها ترکیب نیتریتی است که در درمان آنژین قلبی بکار گرفته شده و از طریق استنشاق مصرف میشود. نیتروگلیسیرین، ایزوسوربید دی‌نیترات، و ایزوسوربید مونونیترات ترکیبات نیتراتی هستند که دارای حلالیت کافی در آب و چربیها بوده و قادر به حل شدن سریع و جذب به دنبال مصرف خوراکی، زیرزبانی، یا مصرف از طریق پوست می‌باشند. شروع و طول اثر این داروها به خواص فیزیکی آنها، طریق استعمال آنها، و سرعت تبدیل حیاتی آنها بستگی دارد. آمیل نیتریت سریعترین شروع را داشته و کوتاهترین زمان اثر را دارد، در حالیکه ترکیبات ایزوسوربید شروع کندتری داشته و اثر طولانی‌تری دارند. نیتروگلیسیرین شروع و زمان اثر متوسط دارد. همه این ترکیبات عمدتاً توسط کبد متابولیز می‌شوند.
در آنژین قلبی بیشترین حساسیت به نیتراتها ابتدا در وریدها بعد در شریانها و در اخر در ارتریولها میباشد . نیتروگلیسرین به سرعت در کبد و عضله صاف دنیتراته میشود میشود ( وازودیلاتور قوی ) و بعد منونیترات میشود ( فعالیت کم ) ( عبور اول نیترات در کبد باعث از بین رفتن ۹۰% دارو میشود . پچ پوستی تا ۲۴ ساعت موثر است اما به علت ایجاد مقاومت تا ۸ ساعت بیشتر نباید گذاشته شود . TNG زیر زبانی به کبد نمی رسد و دچار عبور اول نمیشود .
آشنایی با درمان آنژین قلبی (کلیک کنید)
منبع: انجمن سلامتی. ایران ترجمه
