بیماری های قلبی عروقی اولین علت مرگ و میر در ایران است که براساس آمار سال ۱۳۸۳ ، بیش از ۳۹ درصد کل علل مرگ ها را شامل می شود. عمده این موارد مرگ مربوط به انسداد رگ های خون رسان به قلب یعنی عروق کرونر است.
تصلب شرایین یا آترواسکلروز
رسوب تدریجی کلسترول (یکی از انواع چربیهای خون) و سایر چربی ها و مواد در دیواره داخلی سرخرگ (شریان) های بدن، باعث ایجاد پلاک هایی در جدار این عروق می شود که منجر به تنگ، سفت و سخت شدن دیواره رگ ها خواهد شد . به این حالت ، تصلب شرایین یا آترواسکلروز گفته می شود.
ایسکمی قلبی
با گذشت زمان، افزایش رسوب چربی می تواند تنگی و باریک شدن شریان ها را به دنبال داشته باشد و مانع خون رسانی کافی به بافت ها شود. در صورتی که چنین اتفاقی در عروق کرونر قلب رخ دهد ، می تواند خون رسانی به عضله قلب را کم و یا حتی قطع کند . به این حالت که در آن خون کافی به عضله قلب نمی رسد ایسکمی قلب می گویند.
این وضعیت سبب ایجاد درد قلبی (یا آنژین صدری) خواهد شد.
گاهی سطح پلاک های چربی در جدار شریان کرونر ترک می خورد و دچار پارگی می شود .
سکته قلبی
این پدیده باعث تجمع پلاکت ها (عناصری که وظیفه انعقاد خون در زمان خونریزی را دارند) و ایجاد لخته در این ناحیه می شود که به آن ترومبوز می گویند. این لخته سبب تنگ تر شدن مجرای عروق کرونر و کاهش بیشتر خون رسانی به عضله قلب می شود. با ادامه محرومیت عضله قلب از اکسیژن ، قلب دچار آسیب می شود. اگر این لخته خون به حدی بزرگ شود که به طور کامل مسیر جریان خون را مسدود کند، بخشی از بافت عضله قلب که توسط آن شریان تغذیه می شود، می میرد. به این وضعیت حمله قلبی یا سکته قلبی می گویند.
زنده ماندن پس از بروز سکته قلبی بستگی به میزان از بین رفتن عضله قلب و نیز تشخیص سریع و دریافت به موقع مراقبت های درمانی دارد. گسترش پلاک به طرف داخل جداره رگ و یا حرکت لخته خون از سایر قسمت های گردش خون و قرارگرفتن در داخل عروق کرونر نیز می تواند باعث انسداد این عروق شوند.
