انفارکتوس حاد قلبی

انفارکتوس حاد عضله ی قلب (میوکارد) یا سکته ی قلبی ممکن است در آغاز با آنژین صدری قابل افتراق نباشد. در انگلیس در هر ۲ دقیقه، یک نفر دچار حمله قلبی می شود. بیش از ۴/۱ میلیون نفر مبتلا به آنژین صدری هستند و سالیانه حدود ۲۷۵۰۰۰ نفر دچار حمله قلبی می شوند که بیش از ۰۰۰/۱۲۰ نفر از آنها فوت می کنند.

علائم انفارکتوس قلبی

معمولاً در انفارکتوس قلبی، ناراحتی قفسه سینه شدیدتر و طولانی تر (بیش از ۳۰ دقیقه) است و اغلب همراه با انفارکتوس حاد قلبی، تنگی نفس، تهوع و تعریق وجود دارند و استراحت یا مصرف نیتروگلیسرین زیرزبانی موجب تسکین درد نمی شوند. حدود ۲۰% انفارکتوس حاد قلبی بدون تشخیص باقی می مانند زیرا نشانه های خفیف و غیر معمول ایجاد می کنند یا اصلاً بدون نشانه هستند. انفارکتوس های خاموش به طور شایع تر در بیماران مبتلا به دیابت (مرض قند) روی می دهند. افراد مسن مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی ، اغلب با نشانه های غیر معمول مراجعه می کنند و ممکن است تا چندین ساعت پس از شروع انفارکتوس حاد قلبی به پزشک مراجعه نکنند و هنگامی که نشانه های نارسایی قلبی ظاهر شدند مراجعه نمایند. در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی دارای سابقه آنژین صدری، اغلب پیش از بروز انفارکتوس حاد قلبی ، آنژین صدری هنگام استراحت یا آنژین فزاینده وجود دارد.

عوارض انفارکتوس قلبی

ممکن است استرس های عاطفی یا کار فیزیکی سنگین تر از معمول موجب آغاز انفارکتوس حاد قلبی شوند. اکثر انفارکتوس های قلبی بین ساعت ۶ صبح تا ظهر روی می دهند. این الگوی انفارکتوس حاد قلبی با افزایش طبیعی کاته کولامین های گردش خون یا افزایش قابلیت تجمع پلاکت ها در ساعات مزبور ارتباط دارد. (کاته کولامین ها، اعضای گرون آمین های مقلدسمپاتیک، شامل دوپامین، اپی نفرین یا آدرنالین و نوراپی نفرین یا نور آدرنالین هستند.)آنژین صدری ناپایدار و انفارکتوس حاد قلبی، دو بخش از طیف نشانه های کرونری حاد را تشکیل می دهند و انفارکتوس حاد قلبی نشان دهنده وجود بیماری آترواسکلروزی کرونر عارضه دار شده با تخریب حاد پلاک و لخته اضافه شده بر آن، در ناحیه رگ کرونر هستند. چنان چه لخته به طور قابل ملاحظه جریان خون رگ مبتلا را کاهش دهد یا موجب انسداد آن شود، ایسکمی روی می دهد. اگر جریان خون به سرعت (کمتر از ۲۰ دقیقه) دوباره برقرار شود (در اثر تجزیه شدن خود به خود لخته یا از بین رفتن اسپاسم) معمولاً نکروز (مرگ بافتی) در عضله قلب روی نمی دهد و این همان آنژین صدری ناپایدار است و در صورتی که جریان خون برقرار نشود و ایسکمی بیش از حدود ۲۰ دقیقه طول بکشد، مرگ بافتی عضله قلب در اثر انسداد سرخرگ آغاز می شود و ممکن است طی چند ساعت به طرف انفارکتوس داخل مجرای رگ (انفارکتوس تمام ضخامت) پیشرفت کند، مگر آن که دوباره جریان خون برقرار شود. این وضعیت همان سندرم انفارکتوس حاد قلبی است.

علائم انفارکتوس حاد قلبی

معمولاً بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی دچار ناراحتی و بی قراری هستند و اغلب ضربان قلب آنها افزایش می یابد. هر چند ممکن است به دلیل ایجاد بلوک قلبی (که به ویژه در انفارکتوس دیواره تحتانی بطن دیده می شود)، کاهش ضربان قلب نیز در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی موجود باشد. در بیماران انفارکتوس حاد قلبی فشار خون نیز به طور خفیف افزایش می یابد. شواهد احتقان ریوی اغلب وجود دارند. در اغلب موارد، بیماری انفارکتوس حاد قلبی با گرفتن نوار قلبی (ECG) تشخیص داده می شود، به خصوص در صورتی که الکتروکاردیوگرافی به شکل سریال (پی در پی) و یا با استفاده از مانیتور صورت پذیرد. اندازه گیری پروتئین های تنظیم کننده تداخل اکتین ییوزین عضله قلب (که با وساطت کلسیم انجام می شود)، شامل تروپونین قلبی T یا I خون محیطی به تشخیص انفارکتوس حاد قلبی کمک می کند.

نکته:افرادی که دارای سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر قلب هستند در خطر ابتلا به بیماری انفارکتوس حاد قلبی قرار دارند به ویژه در صورتی که یک یا چند تن از اعضای خانواده آنها دچار بیماری انفارکتوس حاد قلبی بوده اند و یا در زیر ۵۵ سالگی دچار سکته قلبی و انفارکتوس حاد قلبی شده اند.

برای مطالعه ” درمان انفارکتوس حاد قلبی ” کلیک کنید .

منبع : راهنمای پزشکی خانواده – سکته قلبی و انواع بیماریهای قلب و عروق