[sbu_post_image]
لایه میوکارد، لایه میانی قلب بوده و مشتمل بر فیبرهای عضلانی مخطط غیرارادی می باشد. این لایه مسئول نیروی انقباضی قلب می باشد.
عضله قلب از رشته هایی تشکیل شده که مشابه عضله اسکلتی می باشد ولی مانند نوع صاف غیر ارادی می باشد . فیبر های عضله قلبی بر خلاف فیبر های عضله اسکلتی که موازی هستند منشعب و شاخه شاخه بوده و در یکدیگر فرو می روند . این ویژگی باعث می شود که عضله قلبی نسبت به عضله اسکلتی از استحکام بیشتری برخوردار باشد . فیبرهای عضلانی قلب در محل اتصال به یکدیگر در هم فرو می روند و ایجاد صفحات حد واسط را می کنند .
در محل حد واسط منافذ خاصی وجود دارد که دو فیبر مجاور را بهم متصل می کند . به این غده اتصال ، نکسوس می گویند . این مساله باعث می شود که یونها و مواد مختلف قادر باشند از یک سلول به سلول مجاور راه پیدا کند . وجود اتصالات منفذ دار مقاومت در برابر عبور سیگنالها را به ۴۰۰/۱ حالت عادی کاهش می یابد به این ترتیب می توان تمام سلولهای عضله قلبی را از نظر عملی یک توده واحد یا سنسیشیوم در نظر گرفت.
قلب دارای دو سین سیشیوم است . یکی دهلیزی ، یکی بطنی این دو قسمت توسط بافت همبند از یکدیگر جدا می شود .
این بافت همبند عایق است و پتانسیل عمل دهلیز ها به بطن ها از راه یک دسته به نام دسته دهلیزی – بطنی (هیس ) انجام می شود. در داخل این تیغه فیبری پنج منفذ وجود دارد که عبارتند از : ۱- منفذ دریچه تری کاسپید، ۲- منفذ دریچه میترال ، ۳- مدخل سرخرگ ششی ، ۴- مدخل سرخرگ آئورت ، ۵- منفذ عبور دستگاه هیس
لایه میوکارد حاوی عروق کرونر و اعصاب است .
تارهای عضلانی سبب می شود که موقع سیستول :
الف ) راس قلب به سمت قاعده آن کشیده شده و طول بطن کوتاه تر می گردد .
ب) بطن ها از نظر عرضی کوچک می شود .
ج) خون هر دو بطن به طرف شریان مربوطه رانده شود .
د) انقباض هر دو بطن تواما صورت گیرد .
منبع: فایل آناتومی قلب
