جریان خون قلب یکطرفه بوده و بدقت تنظیم می‌شود. چهار دریچه یکطرفه قلب که ما بین حفره‌های قلبی و سرخرگ‌های بزرگ قرار دارند، باعث حرکت متوالی خون بین قلب و ریه‌ها و عدم برگشت خون به عقب می‌شوند. دریچه‌های قلبی دارای یکسری بخش‌های روی هم خوابیده می‌باشند (لتها یا برگچه‌ها) که با باز و بسته شدن خود، جریان خون را کنترل می‌کنند. ساختار و عملکرد دریچه‌های قلبی با یکدیگر متفاوت است.
دریچه‌های آئورتی و ریوی قلب که مابین بطن‌ها و سرخرگ‌های بزرگ قرار دارند را به دلیل لت‌های داسی شکلشان، دریچه‌های نیمه هلالی قلب نامیده می‌شوند. دریچه سه لتی بین دهلیز و بطن راست قلب و دریچه میترال بین دهلیز و بطن چپ قلب قرار داشته و این دو دریچه دریچه‌های دهلیزی- بطنی نامیده می‌شوند . لت‌های دریچه‌های دهلیزی- بطنی از طریق طناب‌های فیبری به دیواره بطن‌ها متصل می‌شوند. به هنگام انقباض بطن‌ها و بسته شدن دریچه‌های دهلیزی- بطنی قلب، این طناب‌های فیبری باعث می‌شوند تا این لتها در محل خود محکم باقی بمانند و بدنبال انقباض بطن‌ها به سمت عقب یعنی دهلیزها برجسته نشوند.
دریچه سه لتی قلب همانگونه که از نامش پیداست از سه برگچه یا لت تشکیل شده است. خون فاقد اکسیژن پس از عبور از دریچه سه لتی از دهلیز راست وارد بطن راست می‌شود. جهت خروج خون از بطن راست و ورود آن به جریان خون ریوی، خون باید از دریچه ریوی عبورکند. بدنبال انقباض بطن راست دریچه ریوی باز می‌شود و با شل شدن بطن قلب بسته می‌شود.
پس از آنکه خون غنی از اکسیژن بداخل دهلیز چپ قلب بازگشت، از دریچه میترال عبور می‌کند (نام این دریچه بدلیل شکل خاص آن است که شبیه یک نوع از کلاه کشیش‌ها تحت عنوان«میتر» می‌باشد). دریچه میترال دارای دو لت بشدت متحرک می‌باشد که همزمان با انقباض بطن‌های قلب بلافاصله بسته می‌شوند. لت‌های دریچه میترال از طریق طناب‌های کوچکی (طناب‌های فیبری) به عضلات بطن‌های قلب متصل می‌شوند.
در نهایت خون جهت خروج از بطن چپ و وارد شدن به داخل آئورت، باید از دریچه آئورت قلب عبور کند. همزمان با عبور خون از دریچه آئورت، لت‌های آن باز شده و به دیواره‌های آئورت نزدیک می‌شوند و پس از عبور خون از دریچه آئورت، این دریچه بسته می‌شود.
برای مشاهده بیماری های دریچه ای قلب و درمان آنها کلیک کنید.
منبع: بیمارستان شهید رجایی
