به هرگونه نامنظمی ضربان قلب و اختلال ریتم قلبی آرتیمی گفته می شود که شامل دو نوع اصلی است.

ضربان قلب فرد بالغ در زمان استراحت و در حالت عادی باید بین ۵۰ تا ۸۰ بار در دقیقه باشد. برادی کاردی نوع اول اختلال ریتم قلبی بوده که زمانی رخ می دهد که ضربان قلب بسیار آهسته و کمتر از ۵۰ بار در دقیقه است.

تاکی کاردی نوع دیگر آرتیمی است که با ضربان قلب بسیار سریع و بیش از ۱۰۰ بار در دقیقه مشخص می شود.

آرتیمی خفیف معمولاً بدون علامت بوده اما در موارد شدید اختلال ریتم قلبی، تپش قلب، تنگی نفس، احساس لرزش در قفسه سینه و کاهش سطح هوشیاری از علائم هشدار دهنده این بیماری است.

آرتیمی های شدید در صورت عدم درمان ممکن است باعث مرگ بیمار شوند و معمولاً تپش قلب دائمی ناشی از وجود اضطراب در بیمار است اما اگر فردی به صورت کاملاً ناگهانی و به طور موقت از چند دقیقه تا چند ساعت دچار تپش قلب گردد حتماً باید برای انجام معاینات لازم به پزشک متخصص مراجعه نماید.

دلایل به هم ریختن ضربان قلب

اختلال ریتم قلبی ممکن است به دلایل مختلفی از جمله تنگی رگ های قلبی، نارسایی قلبی، بیماری های دریچه قلب و یا وجود یک عصب اضافه در مدارهای الکتریکی قلب ایجاد گردد.

پرکاری تیروئید و کم خون نیز از دیگر علل اختلال در ریتم قلبی و ایجاد بی نظمی در ضربان قلب افراد هستند.

گرفتن نوار قلبی (الکتروکاردیوگرام) استفاده از دستگاه هولتر (دستگاه قابل حملی که به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت ضربان قلب بیمار را ثبت می کند) انجام EPS و تحریک الکتریکی قلب از طریق آنژیوگرافی و تست های استرس ورزشی از راه تشخیص آرتیمی به شمار می روند.

آرتیمی خفیف نیاز به درمان نداشته و با پیشگیری از موارد تشدید کننده بیماری مانند مصرف ادویه جات، چای غلیظ، نوشابه و قهمه می توان آن را کنترل نمود.

 دارو درمانی را راه اول درمان اختلال ریتم قلبی است. هنگامی که استفاده از دارو برای درمان آرتیمی مؤثر واقع نگردد عمل ابلیشن یا سوزاندن بافت قلبی انجام می شود.

ابلیشن چیست؟

ابلیشن روشی است که با هدایت یک لوله نازک به سیاهرگ و عضله قلبی بیمار، بافت هایی را که باعث ایجاد بی نظمی در ضربان قلب می گردند را به وسیله امواج رادیویی تخریب می کند.

استفاده از باتری های ضربان ساز، دفیبریلاسیون قلبی و جراحی از دیگر روش های اصلاح ریتم قلبی شدید هستند.