خلاصه‌ای از فصل سوم کتاب :

• مقدمه

داروها نقش بسیار مهمی را در درمان نارسایی قلبی دارند. تحقیقات متعددی نشان داده­اند که داروهای نارسایی قلبی به ادامه­ی کار قلب کمک می­نمایند؛ این داروها اثرات دیگری نیز دارند که عبارتند از:

• افزایش طول عمر
• افزایش انرژی
• کاهش ورم
• بهبود تنفس
• افزایش سطح فعالیت
• کاهش دفعات بستری شدن

در این فصل موارد زیر آموزش داده خواهد شد:

• دسته­های دارویی اصلی نارسایی قلبی
• عوارض جانبی شایع داروهای نارسایی قلبی
• عملکرد داروهای نارسایی قلبی
• اهمیت مصرف منظم داروهای نارسایی قلبی
• چگونگی درمان عوارض شایع داروهای نارسایی قلبی

• اطلاعات کلی:

بیشتر بیماران مبتلا به نارسایی قلبی برای حصول بهترین نتیجه درمانی نیاز به مصرف چندین نوع دارو دارند. درمان در نارسایی قلبی چند وجه دارد. دسته­ای از داروها جهت کنترل علایم نارسایی شامل خستگی،  تنگی نفس فعالیتی و ورم داده می­شوند. این داروها در کوتاه مدت سبب احساس رضایت در بیمار می­شوند. هدف از درمان دارویی در نارسایی قلبی فقط درمان علایم بیمار در کوتاه مدت نیست،  بلکه هنر متخصص نارسایی قلبی پس از حصول به این مهم،  کنترل روند بیماری و جلوگیری از پیشرفت بیماری است که باعث ایجاد نارسایی قلبی شده است. از این رو،  پزشک نارسایی قلبی پس از شروع هر دو گروه درمان­های دارویی برای کسب بهترین نتیجه،  حتی در صورتی که به نظر حال بیمار خوب باشد،  باید مقدار داروی دریافتی را طبق برنامه منظم افزایش دهد. بنابراین مصرف داروهای تجویز شده و قطع نکردن آن­ها حتی در صورتی که احساس سلامت و بهبودی وجود دارد قویاً توصیه می‌شود. بعضی ازداروهای نارسایی قلب دارای عوارض جانبی هستند که اغلب بعد از مدتی برطرف می‌شوند. در صورت بروز این عوارض بیمار حتما پزشک معالج خود را مطلع نماید. تا درمورد تغییر دارو یا نحوه ی مصرف تصمیم گیری نماید. نکته‌ی مهم در مورد داروها مصرف منظم و طبق برنامه است. بیمار بایدپزشک خود را از تمام داروهایی  که به هر علتی و یا خودسرانه مصرف می‌کند، در جریان بگذارد.

• داروهای اصلی نارسایی قلبی

• دسته­های اصلی داروهای نارسایی قلبی عبارتند از:
• مهار کننده­ی آنزیم تبدیل کننده‌ی آنژیوتانسین
• آنتاگونیست­های آلدوسترون
• مسدود کننده­های بتا
• مسدود کننده­های گیرنده آنژیوتانسین
• داروهای مدر
• دیگوکسین

• مهارکننده­های آنزیم تبدیل کننده‌ی آنژیوتانسین:

نمونه دارویی موجود در ایران: کاپتوپریل،  لیزینوپریل،اِنالاپریل مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) اثرات هورمونی را که کلیه ها به طور طبیعی تولید می‌کنند به نام آنژیوتانسینِ دو، را مسدود می‌کنند. با مسدود کردن اثر آنژیوتانسینِ دو،  باعث شل شدن رگ‌های خونی و کاهش فشار خون می‌شوند. زمانی که رگ های خونی شل و منبسط شده باشند به این حالت اتساع عروق می گویند. این موضوع به کاهش بارِ قلب کمک می‌کند.این داروها در مبتلایان به نارسایی قلبی بسیار مفید می­باشند. مطالعات نشان داده­اند که این داروها سبب افزایش طول عمر بیماران و کاهش دفعات بستری شدن در بیمارستان می‌شود. این داروها هم­چنین می­توانند علایم نارسایی را کاهش داده و توانایی فعالیت بیشتر بیمار را افزایش دهد. این داروها فشار خون بالا را نیز کنترل می‌کنند. البته لازم به ذکر است که این عوامل دارویی در نارسایی قلبی مؤثر هستند حتی اگر بیمار مبتلا به فشار خون بالا هم نباشد.